Dylano weet dinsdagmiddag niet beter dan dat hij thuis komt voor een overlegje over de band die hij heeft met zijn neven. Maar dan gaat de bel en staan er ineens wel heel veel mensen aan de deur. “Hallo”, zegt Dylano verbaasd tegen de nette dame met de ketting om. “Ik kom voor jou. Had je niet gedacht zeker? Mogen we even binnenkomen?”

Burgemeester Sacha Ausems drukt Dylano een bos bloemen in zijn hand en loopt door naar de woonkamer. Ze hebben elkaar wel eerder gesproken, kort na de brand in het huis van de buurvrouw, die ook was overgeslagen naar hun eigen huis. “Het was een heel emotionele avond”, herinnert Ausems zich. “Jij hebt er toen voor gezorgd dat de buurvrouw uit huis kwam.”

Dylano riep naar de buurvrouw en zorgde er zo voor dat ze haar huis uit ging. “Daar ben ik heel blij mee, dat jij je als jongeling zo verantwoordelijk voelt voor de gemeenschap. En daar ben ik je dankbaar voor.”

Daarom heeft Ausems, samen met een buurvrouw, Dylano aangemeld bij het Carnegie Heldenfonds en krijgt hij de Bronzen Legpenning. “Die wordt alleen gegeven aan mensen die een heldendaad hebben verricht waarbij ze zelf risico hebben gelopen”, verduidelijkt de burgemeester aan een stralende Dylan. “Wat ons betreft ben je een held.”

De brand verwoestte het huis compleet:

Dylan lacht verlegen en zijn neven juichen, terwijl Ausems hem de oorkonde en penning in de handen drukt. “Ik vind het een eer”, is het eerste dat hij uit kan brengen. En ook even later heeft hij geen woorden voor wat hij voelt, maar hij staat te stralen. “Het is hectisch geweest, maar het is mooi om dit te krijgen.”

Hij denkt terug aan de nacht van de brand: “Ik liep toevallig buiten en ik hoorde de buurvrouw schreeuwen. Toen zag ik allemaal rook en ik dacht: da’s foute boel. Ik ben meteen naar de voordeur gerend en ben door de brievenbus gaan roepen dat ze naar buiten moest komen. Maar van de schrik was ze verward. Het ging ook zo snel, in no time stond de keuken in het vuur. En toen de buurvrouw na anderhalve minuut naar buiten kwam, ging het vuur meteen heel het huis door.”

En dat niet alleen: het vuur sloeg ook over naar Dylano’s huis. Met de uitreiking wordt Amy Blok, Dylano’s moeder, daar ook weer even aan herinnerd. Ze zucht: “Nee, het was niet fijn. Maar ik denk vooral aan onze buurvrouw, wat haar is overkomen.”

De 78-jarige buurvrouw kan niet meer terug naar huis, ze woont nu in een verzorgingshuis. “Ze is zich soms bewust van die situatie en dat is best wrang”, denkt Amy. Haar gezin moest twee maanden het huis uit. “Ons huis werd volledig gestript, we moesten naar een vakantiewoning. Maar we waren bij elkaar he. Daar gaat het om.”

Net voor kerst kon het gezin weer naar huis. “We zijn dankbaar dat het goed met ons gaat. En dat ons huis er nog staat. We hebben het goed kunnen verwerken.” En die heldenstatus van haar zoon? Voor Amy is het de positieve afsluiting van een hectische tijd. Dylano: “Het is heftig geweest. Maar nu kan ik genieten.”