Ze zijn nog jong, maar hebben al een bewogen leven achter de rug, Ook zijn ze eraan gewend om van de ene plaats naar de andere te trekken. Het nomadenbestaan zit, in ieder geval bij Willem, in het bloed. Desi voegt zich daarnaar. Niet de makkelijkste weg, want je weet nooit zeker of en zo ja wanneer je weer een nieuwe thuishaven hebt gevonden. Willem: “Daarom hebben we een tijdlang geprobeerd in een ‘normaal’ huis te wonen. Ook voor Desi omdat ze eigenlijk een 'burgermeisje' is. Maar echt, ik werd daar zó ongelukkig van. En chagrijnig! Het is misschien moeilijk te begrijpen, maar ik kán het gewoon niet, leven in een rijtjeshuis.”

LEES OOK: Deze broers weigeren hun woonwagenkamp af te gaan (gevolg: 10.000 euro aan boetes

Niet welkom zijn doet pijn
Na zo’n beetje heel Nederland te hebben doorkruist, van Blaricum tot aan Limburg, kwamen ze in Mill terecht. En toen begonnen de problemen. Het gevoel ergens niet welkom te zijn, doet best pijn. “Wij hadden gehoopt er met elkaar uit te komen door het gesprek aan te gaan, maar op de een of andere manier lukt het niet. Het is ook niet zo dat we per se in Mill willen staan, want we zijn blij met iedere andere Brabantse gemeente. Maar we laten ons ook niet zomaar wegsturen. Ik ga door totdat we ons eigen plekje hebben, al wordt het m’n dood.”

LEES OOK: Steeds meer woonwagenbewoners komen in opstand, maar waarom eigenlijk? [4 ANTWOORDEN]

Wil je het hele verhaal van Willem horen? Kijk dan zondag om 12.00 uur naar ons televisieprogramma 'Kraak'.