“Ik zal nooit oud genoeg worden om niet meer te schrijven wat er allemaal in mijn hoofd zit. Schrijven blijft het belangrijkste wat er is”, zei Verhoef zondagmiddag in de talkshow KRAAK. En dat was altijd al zo, ook toen ze heel jong was. 

Tot diep in de nacht
“Als kind kon ik niet slapen omdat er allemaal zinnen in mijn hoofd opkwamen. En dan kwam er nog één en nog één. Het voelde alsof ik dat allemaal moest vastgrijpen. Dan ga je als kindje van zeven of acht uit bed om het op te schrijven. Maar dan was ik eenmaal aan het schrijven en kwamen er nog meer zinnen, dan ging ik uiteindelijk om drie uur naar bed.”

Ze deed niets anders dan naar de bieb gaan, lezen en schrijven. Dat maakte haar anders dan andere kinderen. Esther Verhoef werd daarom vreselijk gepest. “Het ging nog verder dan pesten. Dat was echt oorlog. Ik moest telkens zien hoe ik heelhuids op school kwam en ook weer heelhuids thuiskwam.”

Hoewel ze die vreselijke gebeurtenissen achter zich heeft gelaten, is schrijven voor Verhoef niet per se gemakkelijk geworden. Het slokt haar totaal op. “Het is totaal geen glamour. Als ik zit te schrijven, kijk ik nergens naar. Dan ga ik niet naar verjaardagen, ik volg geen nieuws. Ik ben dan alleen maar bezig met het boek.”

Het schrijven van Nazomer kostte haar twee volle jaren. “Het is het boek waar ik het langst over heb gedaan. Ik vond het moeilijk om te schrijven.” Ook haar familie lijdt daaronder, zegt ze. “Je bent er wel voor je gezin, maar ook weer niet." 

“Ik moet me er vol instorten, alleen dan komt het goed. Maar mijn jongste is achttien en mijn oudste tweeëntwintig en ze zijn allemaal groot geworden en redelijk goed terechtgekomen. We praten nog met elkaar”, grapt ze. 

Stemmen
Woensdagavond wordt de winnaar van de NS Publieksprijs bekendgemaakt in De Wereld Draait Door. Op www.NSpublieksprijs.nl kan iedereen stemmen op zijn of haar favoriete boek.