Op 29 augustus redde hij het leven van de 74-jarige  Huub Roeffen. Die raakte na een botsing met zijn auto van de weg, kwam ondersteboven in een sloot terecht en ging onder water. Zijn vrouw overleefde de botsing niet en was op slag dood.

Van der Straten aarzelde geen moment toen hij het ongeluk zag gebeuren. Hij sprong in het water en hield het hoofd van Roeffen boven water. Negen lange minuten gingen voorbij voordat de hulpdiensten ter plaatse waren.

Niet zomaar cadeautje
Zonder de sprong in het water van de held had meneer Roeffen het zeer waarschijnlijk niet kunnen navertellen.  Ik ben hem zo ontzettend dankbaar”, blikte hij maandag terug. “En ik wilde iets voor hem terug doen. Niet zomaar een cadeautje. Mijn dochter kwam op het idee om hem te eren bij de gemeente.”

Van der Straten kwam onder ‘valse voorwendselen’ naar het gemeentehuis. “Ik wist niet waarom ik hier moest zijn, dit overvalt me nu wel”, glimlacht hij. Op de vraag of hij zich een held voelt, antwoordt hij: “Op dit moment wel, met alle aandacht die ik nu krijg, maar dat was natuurlijk niet de insteek toen het gebeurde. Op dat moment handel je gewoon.”

Dubbel gevoel
Hij herinnert zich de dag nog alsof het gisteren gebeurde. “Wat moest, dat moest op dat moment. En ja, dat doe je dan”, is zijn bescheiden reactie. Voor meneer Roeffen was de uitreiking van de medaille een dubbel gevoel. “Het is moeilijk te omschrijven”, zegt hij met een brok in de keel. “Ik ben blij, maar ik ben ook verdrietig.”

Hij vond het mooi om zijn redder alle aandacht te zien krijgen. “En, ik kan alleen zeggen: ik ben blij dat ik er nog ben.” 

‘Voelt als mijn zoon’
De twee hebben sinds het ongeluk nog regelmatig contact gehad. “Ik ga zoveel mogelijk langs om te vragen hoe het met hem gaat”, zegt Van der Straten. 

En meneer Roeffen is daar erg blij mee. “Ik zal hem nooit meer uit mijn gedachten bannen. Hij is niet mijn zoon, maar het voelt wel alsof hij mijn zoon is.