De Eindhovense kerstkringloopwinkel wordt gerund door vijftig vrijwilligers van team 'Lekker Belangrijk'. Lodewijk is teamlid van het eerste uur. Als vriendenclub spannen ze zich op allerlei manieren in voor kankerpatiënten. Ook de opbrengsten van hun steeds meer uitdijende Kerstkringloopwinkel gaan jaarlijks naar dit doel.

De winkel biedt ruimte voor de een om op te ruimen, voor de ander om wat sfeer in huis te halen. Voor alle partijen is er ruimte voor een praatje, want iedereen die binnenkomt heeft wel een verhaal.

Uit het dagboek van Kerstkringloopvrijwilliger Wim Klomp:

“Wim? Kan je even wat ophalen, het is vlak bij jou in de buurt?”. “Natuurlijk” is het antwoord en ik rijd naar het adres. Een aardige dame doet de deur open en ze zegt: “Ach, het is niet zoveel hoor”.

Het was een kerstgroep met stal die op zo’n Zwitsers vakwerkhuis leek en gemaakt was door haar vader. De goede man had hierbij ruim lijm gebruikt dat was goed te zien. Bij deze kerststal hoorde echter een verhaal.

Haar vader had kanker gekregen en moest daardoor zijn rechterarm missen. De man was rechtshandig en had dus met veel moeite met zijn linkerarm deze stal gebouwd. De stal had zo jaren achtereen onder de kerstboom gestaan, maar omdat haar vader al enkele jaren was overleden wilde de dochter de stal nu aan ons schenken, vanwege onze doelstelling.

Enkele dagen later komt er een mevrouw in de winkel die alleen een stal zocht. De beelden had ze zelf nog. Na wat speurwerk valt haar oog op de 'gelijmde' stal en ik leg haar uit hoe deze in de winkel terecht is gekomen.

“Ik kijk even verder en denk er over na”, zegt ze tegen me. Na vijf minuten trekt ze me aan mijn trui en zegt met natte ogen: “Ik wil die stal heel graag kopen want het verhaal hierbij laat mij niet los." We rekenen af en deze dame verlaat geëmotioneerd de winkel.

Twee dagen later staat deze dame weer in de winkel en ik ben er toevallig die dag ook. Ze zoekt me op en zegt; “Ik heb een mooie kaart gekocht en ik heb er een kerstwens in geschreven voor de oude eigenaar van de stal. Zou jij die aan haar willen geven?" Nu stond ik met natte ogen.

Uit het dagboek van vrijwilliger Walther Hoeijmans:

Een van onze vrijwilligers is Annet, zij werkt voor en met ouderen in een zorgcentrum in Geldrop. Sommige ouderen zijn nog rap ter been maar anderen kunnen amper nog de deur uit. Vorig jaar vertelde Annet op haar werk enthousiast over haar vrijwilligerswerk in onze Kerstkringloopwinkel. Over de mensen die zelfs compleet versierde bomen kochten, zodat zij daar niet meer over hoefden na te denken.

Een van de bewoners, Helma, dacht onmiddellijk praktisch na en vroeg of zij misschien ook kon winkelen, maar dan via videobellen, want een fysiek bezoek aan de winkel was voor haar niet meer haalbaar.

Annet zou het regelen. Enkele dagen later liep Annet met haar telefoon met camera door de winkel, tafel voor tafel, bak voor bak. Soms gierend van het lachen, soms bloedserieus aan beide kanten. Mijn kleindochter liep met het winkelmandje achter de beide shoppers aan en laadde in wat Helma 'aanwees'.

“Ga toch nog eens terug naar die rode tafel”, of “Nee, ik denk dat die blauwe ballen toch mooier uitkomen.” Na anderhalf uur waren kerstboom en versiering uitgezocht en werd de boom volledig aangekleed.

Haar zoon is de boom komen halen en Helma was dolgelukkig met haar virtueel uitgekozen kerstversiering op haar kamer. Ze heeft er slechts één kerst van kunnen genieten, maar dat was wel een hele bijzondere.

LEES OOK: Avontuur van twee Amerikaanse sneeuwmannen: verhalen uit de kerstkringloop