Mari helpt vluchtelingen te integreren met darten en biljarten
Stemmen op Mari of meer lezen over de andere genomineerden kan op onze speciale stempagina.
Het Willibrordcentrum is iedere woensdagavond bomvol. Mensen darten, biljarten, sjoelen en maken een praatje met elkaar. "Er zijn hier mensen uit Afghanistan, Somalië, Syrië, Pakistan, overal vandaan," legt Mari uit.
Volgens hem is dit een goede manier om te integreren. "Het is heel belangrijk dat ze achter de gordijnen vandaan komen en elkaar leren kennen. Bovendien leren ze op deze manier ook een beetje Nederlands."
"De meesten van ons zijn nieuw in dit land, we kennen niemand."
De meeste bezoekers van de spellenavond zijn nog niet zo lang in Nederland. Daarom zijn ze blij met een plek waar ze andere mensen kunnen leren kennen. Een vrouw vertelt: "De meesten van ons zijn nieuw in dit land, we kennen niemand. Dus dit is een heel goed idee."
Een man vult enthousiast aan: "Je oefent de taal, de kinderen spelen met elkaar. Dus het is heel fijn om hier te komen." Mogelijk moeten ze binnenkort weg uit gemeenschapshuis. Daar moet Mari niet aan denken. "Dat zou echt jammer zijn. Waar moeten al deze mensen dan naartoe?"
Mari zet zich al acht jaar in voor vluchtelingen, statushouders en asielzoekers in de gemeente Bernheze. Zo heeft hij een loods vol meubels die hij gratis weggeeft aan mensen die het nodig hebben. "We hebben tafels, kasten, matrassen en zelfs een wasmachine. Voor die mensen is het heel bijzonder als ze iets gratis krijgen en ik vind het leuk om te geven."
"Ik vind het heel dankbaar werk."
Mari verzamelt ook oude fietsen. Die knapt hij op en geeft hij weg. En omdat vluchtelingen vaak nog niet kunnen fietsen geeft hij ook meteen les. Onder andere aan Selma. Aarzelend stapt ze op. "Goed zo," moedigt Mari haar aan. "En nou met je voet een beetje steppen." Met Mari aan haar zijde lukte het Selma na een paar rondjes al aardig.
Mari staat dag en nacht voor iedereen klaar. "Iemand moet het doen," concludeert hij nuchter. "En ik doe het graag, ik kan ze bijna niet meer missen. Ik vind het heel dankbaar werk. Ik ben trots op alle jongens en meiden hier. En stiekem ook wel op mezelf," besluit hij lachend.