Het is een gezellige boel in de huiskamer in Helmond-Noord. Op het eerste gezicht is er niets aan de hand in dit jonge gezin. Een bezoekje aan de huisarts een aantal weken terug haalde het leven van de familie echter overhoop. Michelle: “Luca had soms pijn aan z’n knie, maar we hoopten dat er niet veel aan de hand was. Toen de huisarts ons echter doorstuurde naar de orthopeed en daar een röntgenfoto werd gemaakt, kregen we te horen dat we aan iets heel ernstigs moesten denken.”

De pijnlijke knie bleek botkanker te zijn. “Je raakt in paniek, je bent verbijsterd. Je denkt aan van alles, maar niet aan deze ziekte. Normaal gesproken is het een ver-van-je-bed-show, nu zit je er zelf middenin. In het Prinses Máxima Centrum in Utrecht kregen we de bevestiging. Met direct het nieuws dat we de komende negen tot twaalf maanden rekening moeten houden met een proces van chemokuren en een operatie.”

In plaats van het ‘normale leven’ staat nu veel in het teken van de ziekte van Luca. “Het brengt de nodige uitdagingen met zich mee. Gelukkig is mijn vriend een grote steun, die zorgt ervoor dat thuis met de andere kinderen alles blijft doorgaan. We hebben een groot netwerk van vrienden en familie om ons heen. Luca heeft vanwege het crossen veel mensen die hem steunen. Na het verlies van zijn vader was hij er weer een beetje bovenop gekomen en nu gebeurt dit.”

Luca zelf was in het begin verdrietig, maar is erg sterk. “In eerste instantie had ik zoveel vragen. Hoe kan ik ziek zijn geworden bijvoorbeeld. Momenteel voel ik me goed. Mijn eerste chemo is achter de rug, maar binnenkort staan er meerdere op het programma. Daarnaast moet ik zorgen dat ik fit blijf, want ik heb weinig weerstand. Zo lag ik laatst drie dagen in het Catharina Ziekenhuis.”

De eerste vraag van Luca bij de orthopeed was: “Kan ik nog wel autocrossen?” Hardlopen is in de toekomst waarschijnlijk niet meer mogelijk, maar de dokters geven Luca een goede kans dat het crossen wel wel weer kan. 2025 staat dikgedrukt in de familieagenda voor een comeback. “Autocross is mijn passie. Vroeger ging ik al vaak naar mijn oom Rico kijken en toen ik 12 jaar was, mocht ik zelf beginnen bij de junioren. We rijden op het zand en daarbij is het vijf rondes zo hard mogelijk crossen.”

De Helmonder is een groot talent. “Of ik weleens bang ben? Jij en je auto zijn 1, als je angst hebt moet je niet achter het stuur gaan zitten. Ik ben weleens meerdere keren over de kop gevlogen. De volgende keer ga ik gewoon weer volle bak, al let ik wel goed op. De snelheid van deze sport is gaaf. Dit jaar won ik het kampioenschap, daarmee is een droom uitgekomen. Het belangrijkste is nu dat ik ook de race tegen kanker ga winnen.”

Er is voor Luca en zijn familie een doneeractie gestart. "Heel mooi hoe mensen met ons meeleven. Veel van de kosten worden niet vergoed, dus we zijn erg blij met deze actie", aldus Michelle en Luca.