Flamingo Bregje en piraat Sebas
Een Eindhovense meid die ieder jaar door de kroegen van Eindhoven zwiert en een carnavalsgroentje uit Drenthe dat zijn eerste stapjes zet in het Brabantse feestgedruis. Zo begon het voor Bregje (27) en Sebas (31). Zij was verkleed als roze flamingo, hij als piraat. Ze zagen elkaar en meteen sloeg de vlam in de pan. "We waren allebei heel enthousiast en plusten elkaar naar een heel gezellige hoogte", vertelt Sebas.

Dat was acht jaar geleden. En hoewel ze ruim drie uur reizen van elkaar vandaan woonden, groeide de prille liefde uit tot iets prachtigs. Ook afgelopen dagen werd er uiteraard gecarnavald door de twee in de binnenstad van Eindhoven. Mét een huwelijksaanzoek, maar dat wist Sebas toen nog niet.

"Bregje zei dat ze nog even ergens naar binnen wilde en trok me aan mijn hand mee een kroeg in", vertelt Sebas. "Daar stonden tot mijn stomme verbazing al onze familie en vrienden, allemaal verkleed als flamingo en piraat. Zelfs mijn nichtje van twee had een flamingo-onesie aan. Ik was echt in shock."

Eerst werd het lievelingsnummer van het stel gespeeld, daarna vroeg Bregje haar vriend op het podium ten huwelijk, onder luid gejuich van alle aanwezigen. "En natuurlijk zei ik ja", aldus een dolgelukkige Sebas.

Terwijl ze nog bijkomen van hun romantische aanzoek, wordt er ook stilgestaan bij Valentijnsdag. "Ik heb vanmorgen een bosje bloemen gekregen", zegt Bregje. "En later deze week, als alles weer een beetje is bedaard, gaan we lekker uit eten."

Aladdin-prinses Marieke en prins Ronald
Marieke ontmoette haar Ronald met carnaval in Eindhoven, heel wat jaartjes geleden. Zij verkleed als prinses uit Aladdin, hij als prins, maar toch was het geen blijvertje. "Ik had best wat alcohol achter de kiezen en hij was heel lief en ontfermde zich over mij", herinnert Marieke zich. "Uiteindelijk ben ik bij hem blijven slapen, hoewel er niet veel is gebeurd. Een beetje zoenen, daar bleef het bij."

"Toen ik de volgende dag naar de wc ging, stapte ik ineens met m'n voet op een Lego-blokje. Ik dacht, huh? Hij bleek twee zoontjes te hebben, en ik realiseerde me hoe verschillend onze levens waren. Ik was 24 en studeerde nog, terwijl hij, elf jaar ouder, een grote mensenleven had, met kinderen en een goede baan."

Ze verloren elkaar uit het oog en de tijd verstreek, vijftien carnavalsvieringen lang. Toen, met Koningsnacht, terwijl zij in een oranje jurkje op een podium stond te dansen, was daar opeens een nieuwe ontmoeting.

Maar ze herkenden elkaar helemaal niet! "Ik vroeg hem op een gegeven moment waar hij woonde. 'In Stratum', zei hij. 'Oh, zei ik, daar heb ik ooit bij iemand achterop de fiets gezeten naar zijn huis. Maar ik ben vergeten hoe hij heette. Het was in die en die-straat.' 'Goh, daar woon ik ook', zei hij. 'Welk huis was dat dan?'

Het stond me niet meer helder voor de geest na al die jaren dus ik omschreef het huis van zijn buren. 'Daar woont Bert. Maar die is al 80!', schaterde hij het uit. 'Hij had een huis in de Ardennen en werkte als zzp'er voor de Rabobank", vervolgde ik. En toen riep hij: "Maar dat ben ik!'"

Dit keer was het raak. Echt raak. En Valentijnsdag wordt al vijf jaar gevierd door het stel. "Iedereen roept dat het een commercieel gebeuren is, maar dat zijn Kerst en Pasen ook", zegt Marieke. "De geboorte van Jezus, daar is bijna niemand meer mee bezig en dat wordt nog altijd groots gevierd. De liefde vieren en eren, hoe kan je daar nou niet enthousiast over zijn?"