Janus wordt herkend als 'de echte Ferry Bouman' en daar baalt hij van
“Juist omdat er zoveel overeenkomsten zijn, weten mensen niet meer wat de grens is tussen verzonnen en werkelijkheid.” En daar baalt Van Wesenbeeck nog het meest van. Dat hij naar de supermarkt gaat en ‘herkend’ wordt door fans, als ‘de echte Ferry’.
Of nog erger: dat hij in verband wordt gebracht met moorden. Misdrijven waar hij nooit voor is aangeklaagd. Oké, op die ene na dan, die hij bekende: de moord op JFK. Hij moet er nog steeds om lachen hoe hij dat de politie vertelde. Die kon er niet om lachen.
“Ik was een heetgebakerd, klein teringventje."
Het zijn passages uit de dikke biografie van misdaadjournalist Vico Olling. Janus wilde vertellen wat zijn waarheid is, schrijft Olling. “Dertig gesprekken hadden we. Dat begon heel voorzichtig. Maar ik heb hem alles kunnen vragen.”
Janus vertelde over zijn jeugd aan het Doolplein in Eindhoven. Smokkel en de opkomst van drugs. Zijn eerste baantje in het winkeltje van zijn moeder. Relletjes, geweld en discriminatie op het woonwagenkamp. “Ik was een heetgebakerd, klein teringventje," zegt Janus.
Het is de geschiedenis van de woonwagenkampen in het klein verteld. Soms smeuïg en erg gedetailleerd. Advocaten en mensen uit de onderwereld, zoals Mink Kok, vertelden ook over Janus.
"Hij is openhartig over zijn gezinsleven”, zegt Olling. “Een beetje de Soprano’s eigenlijk. Leuk om een mens van vlees en bloed te laten zien.” Het kan dan ook geen toeval zijn dat de Amerikaanse tv-serie De Soprano’s over een Italiaanse maffiafamilie een lievelingsserie is van Janus, als hij in de bak zit. Net als Jiskefet. Twaalf jaar heeft hij doorgebracht in Belgische gevangenissen.
"Ik raak niet opgewonden van auto’s, dure kleding of juwelen.”
Levensbeschrijvingen van criminelen uit de Randstad zijn er genoeg. Een biografie over een Brabantse boef is zeldzaam. “Dat is eigenlijk wel gek, ja”, zegt Olling.
Criminelen willen het liefst onder de radar blijven, ook Janus. "Ik raak ook niet opgewonden van auto’s, dure kleding of juwelen.” Janus kiest voor zijn familie. Hij is de mantelzorger van zijn moeder.
Uitjes zijn er naar de dierentuin, kamperen doen ze in Noord Holland en hij is gek op barbecue en vissen.
Maar ook iemand met een gigantische loopbaan in de drugshandel. Er waren tijden dat hij twintig hasjcampers had rondrijden en een eigen reisbureau met touringcar voor drugssmokkel. Schepen, vrachtwagens.
Bakken geld verdienden ze. Dat verdween achter nepstopcontacten, in kalkoenen in de vriezer, in stroomkasten buiten, in autobanden en onder de grond.
“Hij hoefde verder niks te zeggen, wij wisten genoeg.”
En toen kwam die undercoverzaak op vakantiepark Parelstrand, over de grens bij Valkenswaard, alweer meer dan vijftien jaar geleden. Een Belgische politicus 'Meneer Pasen' tipte Janus dat de buren agenten waren. Vakantieparkeigenaar Peter Gillis bevestigde het vermoeden. “Hij hoefde verder niks te zeggen, wij wisten genoeg.”
Die zaak zit Janus nog steeds niet lekker, omdat hij vindt dat hij geen eerlijk proces kreeg. Het leidde tot een gang naar het Europees Hof voor de rechten van de Mens, waar hij verloor.
In de biografie ook zijn heftige relaas over de aanslagen op zijn leven. Bij Best, door familielid Piet Pfaff. En eind november 2008 In Valkenswaard.
“De deuren vlogen open en ik zie vier mannen met getrokken wapens op ons af springen. Ik herken meteen twee uzi’s en een Glock en hoor Shrek schreeuwen: ‘They gonna do us, they gonna do us!’ Toen begonnen ze te schieten.” Janus schoot terug en kon ontkomen.
Janus is nu 62. Zijn jeugdliefde is overleden, maar hij heeft een nieuwe relatie. Hij blikt terug op een uitgebreide misdaadcarrière. “Ik heb nergens spijt van, hoor, maar ik zou het niet meer willen en niet meer kunnen.”
Omroep Brabant vergeleek eerder Janus en Ferry: