1998 was een dramatisch jaar voor de familie Alkemade. Op weg naar Spanje raakte de bus waarin het gezin zat betrokken bij een ernstig ongeluk. Voor het leven van de toen 8-jarige Kimberly werd gevreesd en haar moeder kwam om het leven. Kimberly overleefde het ongeluk, maar ze liep onder andere een schedelbasisfractuur op en ze verloor haar linkeronderbeen. Voor Kimberly, haar twee broers en vader brak een ontzettend zware tijd aan.

Op haar website vertelt Kimberly over haar leven als sporter, maar ook over het ongeluk. "Een proces van rouwen, verwerken, vallen en opstaan. In mijn geval opnieuw leren lopen op een beenprothese. Samen zijn we hier sterker uitgekomen", beschrijft ze.

In de jaren na het ongeluk pakte Kimberly haar leven op. Sport werd een belangrijke uitlaatklep. Dat ze later topsporter zou worden, had ze nooit verwacht. Ook in 2017 nog niet, toen ze via de paralympische talentendag koos voor snowboarden en hardlopen.

"Uiteindelijk bleek ik het meest geschikt voor atletiek en het ging snel met mijn carrière", zei ze zondag in Vught bij het NK para-atletiek. In 2018 zat Kimberly, die rent met één blade, bij de Nederlandse ploeg en in 2019 pakte ze zilver en brons op het WK para-atletiek.

"Ik werkte in de zorg, maar heb mijn leven omgegooid voor de sport. Ik wilde niet later in een luie stoel zitten en denken van: had ik maar. Door er volledig voor te gaan, wilde ik ontdekken wat ik eruit kon halen. Mijn partner heeft financieel de kar getrokken en daar ben ik hem heel erg dankbaar voor. De medailles op het WK zorgden voor een A-status van NOC*NSF en daarmee een inkomen."

Tussen 2019 en 2024 was een periode met pieken en dalen. De laatste maanden is ze echter beter dan ooit. "Ik train een dag per week bij Prins Hendrik in Vught en drie op Papendal. Daar werk ik met twee bondscoaches en die leveren maatwerk. Voorheen waren dat meer eilandjes."

"Tijdens trainingen heb ik de afgelopen maanden heel veel 'in het zuur' gelopen. Veel tempoloopjes en continu aanzetten. Daar word ik niet vrolijk van hoor, maar het helpt me wel. Ik heb altijd al in mijn hart gevoeld dat er supersnelle tijden mogelijk waren, daarom voelt deze vorm als een bevestiging."

Met wereldrecords op de 100 meter (12.46), die ze zondag in Vught evenaarde, en 200 meter (25.29) is ze begin september tijdens de Paralympische Spelen in Parijs een kandidate voor gouden medailles. "Ik heb dit seizoen tien races in de benen en heb mooie dingen laten zien. De komende wedstrijden zullen geen toptijden opleveren, het gaat er meer om om in het wedstrijdritme te blijven. Met de trainingen gaan we weer opnieuw in het zuur en de snelheid omhoog gooien. Er zitten nog snellere tijden in, dat voel ik."