Vijf uur. Laarzen in de klei, de ogen op scherp, speurend naar reekalfjes die zich verscholen houden in het hoge gras. De boswachter wil boven alles voorkomen dat ze zwaargewond raken door landbouwmachines die het land kort wieken. Met een drone met warmtebeeld wordt gekeken of er reekalfjes zitten. En meestal is dat wel het geval.

"De iets oudere kalfjes zetten het op een lopen als wij in de buurt komen", vertelt Erik. "Wij rennen er achteraan tot ze het perceel uit zijn, veilig de bosjes in of een rietveld. Maar de meesten zijn nog te klein, die blijven liggen en drukken zich helemaal tegen de grond aan. Dan pakken we ze met handschoenen op, zodat er zo min mogelijk van onze geur aanzit."

Erik brengt ze naar een nabijgelegen stukje natuur, pal naast het grasland, de meest logische plek waar ze naartoe zouden vluchten. "We hebben ze hooguit één tot twee minuutjes vast, maar schreeuwen doen ze volop", lacht hij. "Bijna meteen zien we de moeder dan al tevoorschijn komen, op zoek naar haar kalf. Zij roept dan ook, en zo vinden ze elkaar snel."

Kort na de reddingsactie ziet Eric de ree en haar kalf dan samen wegrennen. Ze zijn dus meteen herenigd. "Een weeshuis voor de kalfjes is gelukkig niet nodig", zegt hij. "Maar dan zouden we het ook nooit doen, want dan gaan ze dood van de stress. Het is oppakken, gauw eruit zetten en wegwezen."

De boer kan vervolgens aan de slag met het maaien van het weiland. Dat moet dan wel meteen gebeuren, want als er een nacht overheen gaat, keren de dieren misschien weer terug.

DIT VIND JE OOK INTERESSANT:

Boswachter redt zes reekalfjes van gruweldood: 'Mooi en dankbaar werk'