We maken een sprong terug in de tijd. Frans was 27, goedlachs, met lange haren en een volle baard. Een spijkerbroek met soulpijpen, sandalen eronder en op zijn jasje prijkte een button tegen de neutronenbom. Hij had een fiets met voorop een mandje met bloemen.

Frans wilde de samenleving een stukje leefbaarder maken. "Ik werkte bij De Kleine Aarde, een groen gebied in Boxtel waar werd gepionierd met biologische landbouw, duurzame energie en milieuvriendelijk wonen", vertelt hij.

"Ik was verantwoordelijk voor het brood en de zuivel, van begin tot eind", vervolgt Frans. "Het graan voor het brood bestelden we in Amerika, want in die tijd was er in Nederland nog geen biologisch graan te krijgen. Dat graan ging op een schip en voer dan naar Frankrijk. "Wij tuften dan met een vrachtwagen naar Straatsburg, waar we die enorme berg op konden halen. We waren heel streng hoor, en controleerden altijd de boeken of ze niet stiekem niet-biologische granen erin hadden gestopt."

Het graan ging naar een molenaar in Budel, een ware meester in het malen tot meel. Daarna bakten bakkers uit de regio er zuurdesembrood en gistbrood van. Frans en zijn collega's brachten het knapperige brood uiteindelijk naar verschillende winkels.

Biologische melk kwam van de koeien van een boer uit Udenhout. "Op een gegeven moment vroegen we hem of hij ook biologische yoghurt wilde maken. Helemaal nieuw was dat, maar hij wilde het graag proberen." Enthousiast ging de koeienboer aan de slag, en Frans was het proefkonijn. "Ik heb linksdraaiende bacteriën in de yoghurt gegeten, rechtsdraaiende en uiteindelijk draaiden ze in m'n maag ook", zegt hij lachend.

Een van de allergrootste demonstraties ooit in Nederland, in 1981 tegen kernwapens, Frans was erbij. Tussen vierhonderdduizend anderen voerde hij actie in Amsterdam. "We zouden een mars lopen, compleet met een spandoek, maar het was zo ontzettend druk dat er geen beweging in zat. Alleen de voorste stoet mensen ging vooruit. Wij stonden gewoon stil in de meute."

Frans was bevlogen en had rotsvaste principes. Zo weigerde hij om cola te drinken. "Coca Cola had de Filipijnen lelijk in de steek gelaten door chemische suikers uit te vinden, waardoor dat land, dat een centje bijverdiende met natuurlijke suikers als exportproduct, ermee bleef zitten. Dat kon echt niet door de beugel."

Ook benzine van Shell liet hij links liggen, vanwege de rol van het concern bij de apartheid in Zuid-Afrika. Lachend zegt hij: "Ik heb wel eens 's nachts bijna met een lege tank stilgestaan in Zeeland, maar op het allerlaatste nippertje vond ik gelukkig nog een BP-pomp."

Trouwen was in die tijd best burgerlijk, maar Frans deed het toch, met zijn Anneke. "Ik wilde eigenlijk niet, zij wel en toen zijn we tot een compromis gekomen", vertelt hij met blinkende oogjes.

"We vonden een priester uit het klooster in Bernheze, die mooie ideeën had over de wereld. En hij stemde ook altijd op dezelfde politieke partij als ik, haha. Met een speciale werelddienst, waarbij allerlei godsdiensten aan bod kwamen, heeft hij ons toen gehuwd."

"Onze trouwauto was mijn Renault R4, een prachtig bakkie. Ik droeg een witte provo-blouse (wit stond voor deze protestbeweging als kleur van de onschuld, red.) en een rode broek, en Anneke had een Indiase jurk aan."

Waar kijkt Frans met weemoed naar terug? "Ik mis het op de barricade staan voor iets", peinst hij. "Meelopen met vreedzame demonstraties, ergens voor staan. Ik heb ook een tijdje bij het Anti Fascistisch Front (een Vlaamse actiegroep, red.) gezeten. Tegenwoordig zie je dat niet meer zo veel. Iedereen rust een beetje op de lauweren, we zijn een rustig volkje geworden."

DIT VIND JE OOK INTERESSANT:

De jaren 80: iedereen was verliefd op Henny, Ernst of Erik Mesie