Op donderdagochtend staan er enkele mannen buiten voor De Wetering in het zonnetje te praten. Loon op Zand is niet hun eerste verblijfsadres. Ze hebben er heel wat gehad in Nederland. Nu zitten ze voor twee weken in het dorpshart van Loon Op Zand te wachten tot ze naar het aanmeldcentrum in Ter Apel mogen. Met 150 vluchtelingen, volwassenen en kinderen, slapen ze in de sporthal.

Op alle andere plekken waar ze opgevangen werden, konden ze gaan en staan waar ze wilden. Ze hebben het gevoel dat er in De Wetering wel heel erg streng op de avondklok gelet wordt.

“Ik heb posttraumatische stress", zegt een 46-jarige man uit Libanon in goed Engels. "Ik kan niet zo goed slapen en wil dan graag naar buiten, de frisse lucht in. Maar ik werd gewoon tegengehouden door een beveiliger. Met een handgebaar duwde hij me terug. In Terneuzen, waar we vandaan komen kon ik ’s avonds nog ergens een biertje gaan drinken."

Een andere vluchteling slaapt met zijn vrouw en drie kinderen in de zaal. Als de kinderen slapen wil hij wel even naar buiten. “Het was nergens een probleem om naar buiten te gaan, dus waarom hier wel?” De anderen knikken instemmend.

Een van de vluchtelingen laat ook weten dat het voor de rest goed geregeld is in Loon op Zand. Het eten is goed en de mensen zijn aardig. Maar even naar buiten na tienen, zou toch wel heel fijn zijn.

“We willen de mensen warm en menswaardig opvangen”, zegt de woordvoerder van de burgemeester nadrukkelijk. “En daar hoort niet bij dat we ze opsluiten van tien uur ’s avonds tot negen uur ’s morgens. Het is jammer dat ze eerste naar Omroep Brabant lopen en dan naar ons. We gaan er iets aan doen."

De gemeente bevestigt dat je mensen helemaal niet op kunt sluiten. “Sterker nog, ze zijn vrij om te gaan en staan waar ze willen. Ze mogen het terrein af, naar de Efteling of Slagharen, ze hoeven officieel niet eens hier te slapen als ze een betere plek hebben”, stelt de woordvoerder.

Over twee weken gaan de vluchtelingen weer naar een andere noodopvang, totdat ze in Ter Apel terecht kunnen.