Niels is niet zijn echte naam. Die is bij de redactie bekend, net als zijn adres. Want wat Niels doet mag niet. Het is op het eerste oog een wat ingewikkelde constructie. Een vriend van Niels huurt een huis van diens vader. De huur is lager dan de toeslagengrens en dus krijgt de vriend van Niels huurtoeslag. Niels huurt voor 450 euro per maand een kamer in het huis van die vriend, maar heeft zich op dat adres niet ingeschreven waardoor het geen gevolgen heeft voor de toeslagen van de vriend.

“Het is niet dat ik zelf financiële problemen heb”, vertelt Niels. “Ik ben niet bereid om die belachelijk hoge huren in de particuliere sector te betalen. Ik vind het ethisch onverantwoord om huizen te zien als beleggingsobject Dat rijke mensen die de huizen bezitten er alleen maar rijker van worden. En dat belastingvrij.” Over huurinkomsten van een huis in particulier bezit hoeft geen belasting betaald te worden.

“Ik huur één kamer in het huis, maar deel voor de rest alles in het huis”, vertelt Niels. “Ik lever dus wat in op woonconfort. Hiervoor woonde ik in Utrecht. Daar had ik het vervelender. Ik betaalde 850 euro per maand voor zeg maar een garagebox.”

Niels was aandelenhandelaar. “Daar heb ik kunnen zien hoe alles in de wereld gaat en hoe geldstromen in elkaar zitten. En dat systeem is rot”, vindt hij. “Je ziet dat daardoor jonge generaties geen kans hebben. Het is heftig om te zien dat mensen de helft van hun inkomen moeten afstaan aan iemand die al genoeg heeft.”

En dus moet er volgens Niels wat veranderen. “Heel simpel”, zegt hij. “Het verdienmodel van de huurbaas moet kapot. Het verhuren van een particuliere woning moet niet meer onbelast zijn. Als je daar nu niet in op ingrijpt dan ben je van God los."