Johannes besloot zelf zijn bank te bellen. “Die wisten van niks. Ik was door oplichters gebeld.” En dus belde hij de politie. Johannes kwam bij rechercheur Christiaan van den Berg terecht en deed vervolgens aangifte.

Een paar weken later was het weer raak. Opnieuw werd Johannes gebeld door zogenaamde bankmedewerkers. Er zouden duizenden euro’s van zijn bankrekening zijn afgeschreven, maar zij hadden het geld veiliggesteld en wilden dat graag langs komen brengen.

“Ik wist meteen dat dit oplichters waren”, vertelt Johannes. “Ze hadden het over bedragen, nou, zoveel geld heb ik echt niet op mijn rekening staan, hoor!”

Johannes belde opnieuw de politie. “Ik speelde het spelletje met de oplichters mee. De politie zou op de tijd van de afspraak namelijk ook naar mijn huis komen, om ze op heterdaad te betrappen.” Maar helaas, er is nooit een bankmedewerker aan de deur gekomen. “Ik denk dat ze de politiemensen hebben gezien en wisten dat ik ze door had.”

Dat was ook de bedoeling, volgens rechercheur Van den Berg. “Soms maken we de afweging of we een boef willen vangen, of dat we ze goed laten schrikken”, legt hij uit. “Deze keer hebben we voor het afschrikken gekozen.” Die tactiek heeft gewerkt, want sindsdien is Johannes niet meer lastig gevallen door nepbankmedewerkers.

Johannes beseft goed dat hij geluk heeft gehad dat hij doorhad dat het oplichters waren. “Ik ben sowieso erg voorzichtig”, verklaart hij. “Ik heb bijvoorbeeld een trap voor mijn deur gezet, zodat er flink kabaal ontstaat als inbrekers mijn huis binnendringen.”

En wat voor tips Johannes heeft voor anderen? “Doe nooit zomaar de deur open, al helemaal niet als het donker is. Bel bij twijfel de politie en je bank. Mij zullen ze in ieder geval niet meer hebben!”