Hanneke zat in het vliegtuig na de bommelding: 'Een man werd boos'
Omroep Brabant sprak vrijdag al even telefonisch met Hanneke. Ze zat toen een krap uurtje in het vliegtuig op de vliegbasis. Zoals dat een regionale omroep betaamt vroegen we aan Hanneke of ze ons later nog voor de camera te woord wilde staan.
Alleen als het snel kon, zei ze, want ze wilde graag meteen naar huis, naar Schijndel, naar haar kinderen.
Hanneke wist toen nog niet dat ze uiteindelijk pas om negen uur thuis zou zijn, ruim zes uur nadat het vliegtuig landde na de bommelding. “Het duurde heel lang allemaal. Heel veel belangrijke mensen moesten overal eerst nog een plasje overdoen”, vertelt Hanneke een dag later, eindelijk thuis.
"Dit had ook mis kunnen gaan.”
“Tja, achteraf denk je echt van: what the fuck is hier eigenlijk gebeurd? Gisteren was ik rustig. Je wil natuurlijk ook geen paniek in dat vliegtuig, ook omdat er veel kinderen in het vliegtuig zaten. Ik ben zelf EHBO’er en bedrijfshulpverlener, dus ik weet dat rust belangrijk is. Maar toen ik thuiskwam en mijn kinderen knuffelde, besefte ik opeens: dit had ook mis kunnen gaan.”
Toch was het heel even spannend. “Achterin zat een meneer die naar de wc moest, maar niet op mocht staan. Die werd op een gegeven moment wel echt boos. Dat werd snel de kop ingedrukt door iedereen, ook vanwege alle kinderen. Maar goed, het was een Turkse meneer, volgens mij kreeg hij alles niet helemaal mee.”
Rond vijf uur mochten de passagiers geleidelijk in kleine groepjes het vliegtuig verlaten. Ze werden vervolgens in busjes naar de terminal van de vliegbasis gebracht, waar ze nog uren zouden verblijven.
“We weten niet wat er aan de hand is, dus blijft maar rustig.”
“Maar ik moet zeggen, dat was allemaal echt goed geregeld. Ja, het duurde lang, maar ik wil echt een shout-out geven aan het personeel van Transavia. In het vliegtuig deden ze het al heel goed. Het personeel zei steeds: 'We weten niet wat er aan de hand is, dus blijf maar rustig.' Maar ook in de terminal was alles perfect geregeld.”
Er was catering en begeleiding voor de passagiers. “Richting het einde kwam zelfs de piloot nog even. Hij zei: 'Hier komt zo bagage op de band. Daarna scheiden onze wegen. Als je wil napraten zijn we hier nog, en we zijn er ook als je nog een knuffel wil.' Da’s toch fijn? Die mensen hebben net zo lang als wij moeten wachten.”
Eenmaal thuis moest Hanneke toch even van alles bekomen. Nog steeds wel, eigenlijk “Het komt goed hoor. Maar ik ben vanochtend toch maar even naar de sportschool gegaan om alles er even uit te sporten”, lacht ze.