Richard Groenendaal nam het in januari 2000 in zijn eigen achtertuin op tegen de Belgische favorieten Mario de Clerq en Sven Nys. Die laatste reed net als Groenendaal voor de Rabobank-ploeg. Dat zorgde al het hele seizoen voor frictie, waarbij ze zelfs elkaar van de overwinning afhielden.

Voor aanvang van het WK nodigde toenmalig teammanager Jan Raas van Rabobank de twee kemphanen thuis uit om de bankformatie op één lijn te krijgen. Er moest iemand van Rabobank de regenboogtrui grijpen, wie maakte niet uit. Daar werd de keiharde afspraak gemaakt dat ze in ieder geval niet achter elkaar aan zouden rijden.
Oorlogsvoering
Groenendaal en Nys konden zich vinden in de afspraak om voor de broodheer en niet voor het land te rijden. Dat weerhield Groenendaal er niet van om een psychologische oorlogsvoering tegen Nys te beginnen. Hij zorgde dat de springbalken op het parcours zo hoog waren dat Nys er niet over kon springen en hij kreeg tijdens de race het geluksnummer van de Belg als rugnummer toebedeeld.

Groenendaal: "We hadden in de zomer een etappekoers waar we samen op een kamer lagen. Sven kwam uit de douche, ik zag zijn ketting en vroeg wat er aan hing. Dat bleek nummer 13 te zijn, zijn geluksgetal. Bij de ploegbespreking voor het WK werden de nummers uitgedeeld en ik kreeg nummer 13. Toen ik mijn jack uit deed zei ik dat tegen Nys. Ik tikte hem aan. Kijk, ik heb jouw nummer. Toen was het eigenlijk al gebeurd." De nog jonge Nys liet zich imponeren en trok vlak voor de start wit weg.
Afspraak
Vrij snel na het startschot nam Groenendaal afstand van de rest. Er was één renner die kon volgen: Sven Nys. Maar volgens afspraak hield hij de benen stil, tot woede van zijn landgenoot Mario de Clerq. Nys: "Ik dacht meteen aan het gesprek met Raas. Ik heb tegen De Clerq gezegd: je kunt het vergeten, ik rijd niet vandaag."
Dieptepunt
Zo reed Groenendaal onbedreigd naar de regenboogtrui, waarna hij op het podium geflankeerd werd door twee huilende Belgen. Mario de Clerq was ontgoocheld en Sven Nys kreeg de hoon van de natie over zich heen, iets wat de sport nog jaren bleef achtervolgen.

Achteraf voelt ook Groenendaal zich een verliezer. "Ik ben een emotioneel mens. Ja is ja en nee is nee. Goed is goed en slecht is slecht. En ik was goed. Ik was de beste en dan moet je niet zeuren. Klaar. Ik was die dag de wereldkampioen. En die waardering heb ik nooit gehad. Daar ben ik nog steeds niet overheen. Toen ik stopte, vroegen veel mensen me of dit het hoogtepunt van mijn carrière was. Maar dat was het zeker niet, eerder een dieptepunt zelfs."

Richard Groenendaal doet deze uitlatingen in de documentairereeks ‘Flandriens in het veld’, die maandag 9 januari om 20h40 op Canvas wordt uitgezonden.