Ze heeft een bindweefselaandoening, hartproblemen en epilepsie en hooguit nog een jaar te leven volgens artsen.
Daardoor zal de tocht voor haar een loodzware uitputtingsslag worden. Ze doet het dan ook niet zomaar. Ze heeft een heel duidelijke missie voor ogen.
Aan de buitenkant zie je het nietDe Cuijkse is zwaar gehandicapt, maar dat zie je aan de buitenkant niet. Ze heeft een hulphond die haar waarschuwt voor epilepsieaanvallen. "Wekelijks word ik bij allerlei plekken, zoals winkels en hotels geweigerd vanwege mijn hulphond. Ze kijken me van top tot teen aan en zeggen dat ik het jasje voor mijn hulphond vast op Marktplaats heb gekocht, want ik zie er niet gehandicapt uit."
Ze wil daarom dat wettelijk wordt vastgelegd dat winkelmedewerkers mensen met een hulphond niet mogen weigeren. In het buitenland is dat volgens haar al lang bij wet geregeld. Daar kunnen winkels boetes krijgen als ze iemand met een hulphond weigeren. Vandaar haar mars richting de Haagse politiek. "Op 11 september wil ik bij de finish op het Binnenhof een petitie aanbieden aan minister Edith Schippers."
Geld ophalen voor goed doelOok wil ze geld ophalen voor de stichting BultersMekke Assistence dogs. Dat is een stichting die honden tot hulphond opleidt. En ze wil bekendheid vragen voor de zeldzame aandoeningen die ze heeft: het Marfan Syndroom en het Ehlers-Danlos Syndroom. Dit zijn allebei bindweefselaandoeningen. Daardoor is haar lichaam zwak en broos en is ze vaak erg moe en ziek.
"De combinatie met epilepsie is een vervelende combinatie. Ik heb heftige aanvallen en wanneer ik val zijn de gevolgen groot. Mijn lichaam raakt beschadigd bij zo'n val. Zo schieten schouders uit de kom en heb ik veel pijn. Nare bijkomstigheid is dat mijn lichaam zo zwak is, dat het zich amper herstelt na zo'n val."
Hulphond is onmisbaarDe hulphond is voor haar een geweldige uitkomst. Hij weet eerder dan zijzelf wanneer een aanval op komst is en waarschuwt haar, zodat ze kan gaan liggen. Ze kan dan nog snel een alarmknop indrukken, zodat haar man die in de buurt werkt binnen vijftien minuten thuis is.
Haar dochter is twintig jaar en heeft dezelfde aandoening en al ontzettend veel klachten. "Kennis over het Marfan Syndroom en het Ehlers-Danlos Syndroom is er nog niet zo heel lang in Nederland. Toen ik zwanger was, wist ik ook niet dat de aandoeningen erfelijk zijn."
In de reservetijdNu ze naar eigen zeggen al in de reservetijd van haar leven zit, wil ze iets goeds doen. "Ik kreeg dit idee en ben met mijn arts om de tafel gaan zitten. De arts zei dat als ik dit echt graag wil, ik geen jaar meer moet wachten, want dan is het al te laat."
Op haar website zal ze iedere dag verslag doen van haar tocht. 31 augustus gaat ze samen met haar man op pad. Haar wandeling wordt begeleid door artsen die in de gaten houden of het nog wel verantwoord is om verder te gaan. Ze traint nu al onder begeleiding van haar fysiotherapeut.
'Ik wil iets betekenen voor anderen'Het idee is om van hotel naar hotel te lopen. Ze hoopt dat mensen geld doneren en stukken met haar meelopen. "Ik hoop echt dat het een succes wordt. Ik ben al 48 jaar aan het overleven. Het is een wonder dat ik er nog ben. Mijn ziekte is een hele dagtaak. Maar ik ben een positief mens en wil dat ook uitstralen naar anderen. Bovenal wil ik iets goeds doen. Ik wil iets betekend hebben voor anderen als ik er niet meer ben."
Iedereen die Helma wil helpen kan dat doen via een speciale pagina op haar website.