Faro, Portugal, 21 december 1992. Het is heel slecht weer. Een vliegtuig van Martinair stort neer bij de landing en vliegt in brand. Aan boord 327 vakantiegangers.
53 inzittenden vinden de dood. Cor ten Hove en zijn vrouw overleven de ramp. Ze zijn licht gewond. Ze hebben heel veel geluk gehad. Na een paar weken proberen ze hun leven weer op te pakken. Maar dat valt niet mee.
HerculesvliegtuigCor heeft whiplashklachten en angstaanvallen. Hij verhuist met zijn vrouw van Scheveningen naar Eindhoven. Op een gegeven moment zien z'n vrouw en hij het niet meer zitten.
"Tot 1996 kon ik mij redelijk staande houden. Maar toen het Herculesvliegtuig hier bij Eindhoven neerstortte was het op en wilden we het liefst met de auto tegen een viaduct rijden."
HersenletselCor zoekt hulp bij een psychiater. Die helpt hem er weer aardig bovenop, alhoewel hij wel last blijf houden van irritaties en moeheid. Ook heeft hij last van een soort tia's.
"Via via kwam ik, in 2008, zestien jaar na de ramp, in contact met een neuroloog. Deze constateerde hersenletsel. Genezing bleek niet mogelijk. Er is een directe relatie met het ongeluk. Veel zaken vielen nu wel op hun plek."
Cor is maar anderhalf uur per dag in staat iets te doen.  De rest van de dag moet hij rusten. Toch wist hij de energie te vinden om een boek - Faro, De ramp na de ramp - te schrijven. De ramp is nooit ver weg.
Gouden randjeIn de vroege ochtend van 20 september 2008 stapt de dan 19-jarige Ysabelle van Jaarsveld uit Breda met vier anderen in een auto. Deze knalt even later tegen een boom. De bestuurder had gedronken, drugs gebruikt en reed te hard.
Ysabelle was op slag dood. Het verdriet bij vader Gerard en moeder Petra is hartverscheurend. "Het gouden randje om ons leven is weg. Het is dof geworden", zegt Petra.
VoettochtVooral Gerard ging na de dood van Ysabelle door een diep dal. Hij maakt hij een voettocht naar Rome, als therapie. "De natuur is helend, je ontmoet veel mooie mensen. Dat helpt je er weer enigszins boven op."
Het gemis van hun dochter is nu, vijf jaar na het ongeluk, nog elke dag voelbaar. Het doet nog steeds pijn. Gerard heeft een stichting opgericht, Zereen, naar de tweede naam van zijn dochter. De stichting helpt mensen om te gaan met verlies.