Naast de grote culturele instellingen en de lokale omroep heeft een aantal bedrijven onderdak gevonden in De Cacaofabriek, een tattooshop bijvoorbeeld en een chocolatier: 'ChocoladeCacaofabriek'. Directeur Wim Markus hoopt met al de organisaties samen zo'n 50.000 bezoekers per jaar te lokken.
Helder en lichtDe architecten hebben van het Helmondse fabrieksgebouw een open en helder gebouw gemaakt met veel glas waardoor bijna overal overvloedig daglicht binnenvalt. Alleen de zaal van het poppodium is compleet van de buitenwereld afgescheiden. Het gebouw voelt aan als een plek waar het prettig toeven is.
De beeldende kunst zit al sinds 1984 in het oude fabrieksgebouw langs het kanaal. Toen trok kunstenaarsinitiatief 'De Nederlandsche Cacaofabriek' in het gebouw; ze organiseerden er tentoonstellingen tot aan de brand van 2008. Kunstenaars bivakkeerden vaak wekenlang in het gebouw om daarna hun werkperiode af te sluiten met een tentoonstelling.
Naar buiten In de Cacaofabriek slapen, zit er niet meer in, vertelt Ageeth Boermans, de directeur van kunstinitiatief De Cacaofabriek. De regels maken dat onmogelijk. Zij wil zich meten met andere expositieruimten in Brabant en Nederland. "Die ambitie moet je hebben als directeur." Wat haar betreft, verandert de sfeer. "We moeten ons meer naar buiten richten, meer een plek worden waar kunstenaars hun werk laten zien dan een plek waar kunst gemaakt wordt".
De eerste expositie in het kunstinitiatief wordt ingericht door Bert Loerakker, de man die bij de brand in 2008 tweehonderd van zijn schilderijen in vlammen op zag gaan. Ook hij ziet dat de Cacaofabriek een andere atmosfeer heeft gekregen. "Professioneler en dat vind ik ook goed, de wereld verandert. Je moet niet blijven vasthouden aan dingen zoals ze tientallen jaren geleden zijn ontstaan".