Het was een open herdenking. De bijeenkomst was georganiseerd op initiatief van de familie van Lambregts. Op Tongerloplein in het centrum van de stad waren behalve familie en vrienden nog eens 1500 tot 2000 andere belangstellenden die hun verdriet wilden delen. [YouTube:body:http://youtu.be/FzV2vjHgHl4]
'Voor alle slachtoffers'"Ik ben hier voor alle slachtoffers. Andere herdenkingen kon ik niet bijwonen omdat ik geen auto heb, maar hier kan ik gelukkig wel bij zijn", vertelde een van de aanwezigen. Op het Tongerloplein was een grote foto van Bart en Astrid te zien. Voor de foto waren bloemen gelegd.
De bijeenkomst begon met het aansteken van kaarsjes door nichtjes en neefjes van Bart. Burgemeester Jacques Niederer sprak de nabestaanden toe en benadrukte hoe de ramp met vlucht MH17 zijn weerslag had op de stad Roosendaal, waar Bart Lambregts een actieve rol in het culturele leven vertolkte. Zijn toespraak werd gevolgd door een indrukwekkende minuut stilte.[Tweet:body:https://twitter.com/rjlvandenbroek/status/494169758984855553]
Emotionele toesprakenDe broer van Bart zong het lied 'De Haven' van Guus Meeuwis. Hij werd muzikaal begeleid door Bart van Gorp. Zus Sabine en broer Willem betraden het podium. Zus Sabine sprak daar over haar broer, hun band, hun liefde, het gemis. "Nu ik niet meer op jou kan passen, hoop ik dat jij op mij past."
Het publiek keek ademloos toe bij het tonen van foto's van Bart en Astrid. De tante van Astrid, Anita Broos, beschreef in haar toespraak een normale ochtend op 17 juli, waarin Bart en Astrid op Schiphol begonnen aan hun reis naar Indonesië. Een reis die eindigde in een verschrikkelijk drama.[Tweet:body:https://twitter.com/rjlvandenbroek/status/494171852806557697]
Voetbalvriendinnen Yvonne en Barbara van Ons Vios beschreven daarna Astrid als een sportieveling, fanatiek, gedreven en sociaal. “Bedankt voor de 28 jaar trouwe vriendschap. Bedankt voor alle mooie herinneringen die we voor altijd met ons zullen meedragen.” De Tullepedivo's vertelden over hun vriend Bart als 'de rustigste van het stel met een prachtige stem'.
'Hotel Lambregts'Leden van carnavalsclub Wittokwattis haalden in hun herinnering 'hotel Lambregts' aan. Bart zijn huis stond altijd open voor vrienden om te blijven slapen. "Hotel Lambregts is veel te vroeg gesloten." Een collega van de Westerwel school in Tilburg, waar Astrid werkzaam was, vertelde hoe Astrid 'nog heel vaak in onze verhalen en gedachten naar voren zal komen'.
Matt Broos zong het lied 'Avond' van Boudewijn de Groot. Voorzichtig zongen enkele mensen in het publiek mee. Anderen keken bedrukt voor hun uit. Elders werden tranen met zakdoeken gedept. [Tweet:body:https://twitter.com/marjanka_radio/status/494171585377734656]
Vrienden van Bart en Astrid zongen aansluitend op de compilatie het lied 'Vriend en Bondgenoot' van Guus Meeuwis. Bij verschillende mensen in het publiek rolden de hele bijeenkomst tranen over de wangen.
'Herinneringen aan jullie'Alétha Avegaars, goede vriendin van Bart en lid van het artistiek team Invitéater vertelde hoe Bart zijn 'medespelers nooit in de steek liet'. "De herinneringen aan jullie kunnen ons niet meer ontnomen worden."
Ceremoniemeester Ruud van Osta vatte daarop pakkend de link tussen Bart en theater samen. "Zo'n groot podium als nu heb je nog nooit gehad. Ongewild speel je nu de hoofdrol in een productie waar je nooit aan mee had willen doen." Stef Broos zorgde, wederom met muzikale begeleiding van Bart van Gorp, voor het laatste muzikale eerbetoon. Zij speelden samen het lied 'Zo Stil' van Bløf.
'In ons midden'Na het slotwoord van de ceremoniemeester betrad broer Willem nog het podium. "Dit was niet gepland, maar deze woorden schieten me net te binnen. Het is een tekst uit een lied van Rowwen Hèze: 'Soms is het beter iets moois te verliezen, beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad'. En wat zijn wij enorm blij dat we Bart en Astrid in ons midden hebben gehad."
De kaarsjes waaiden uit, het scherm ging op zwart. De belangstellenden verlieten gestaag en in stilte het plein. Daar waar Bart Lambregts werd herdacht bleef alleen de stilte achter. Stilte die voortkomt uit het gapende gat dat geslagen is in het hart van Roosendaal door die noodlottige avond op 17 juli.