In een felgele korte broek en met een platte pet op het hoofd staat Frits op een krukje. Zijn missie: wachten op de bussen gezellig maken voor de festivalbezoekers. En dat lukt hem aardig.
Voor de vaste bezoekers is Frits een element van het festival dat amper weg te denken is. "Hij moet gewoon elk jaar terugkomen. We komen graag luisteren naar zijn praatjes!"
En Frits komt ook terug. Vanuit de Achterhoek, waar hij woont, verhuist hij jaarlijks naar Den Bosch. Voor een kleine twee weekjes dan.
RoepingDe 'bussenman' stapt van zijn krukje en denkt even na over de vraag waarom precies hij elk jaar weer terugkeert. Dan zegt hij lachend: "Het is een roeping. Een vriendje nam mij ooit eens mee om iets leuks te gaan doen in Den Bosch. En toen zijn we hier de bussen gaan doen. Het is een roeping, ja toch Ben?"
Ben knikt ja. Ook hij is al jaren een man van de bussen.
FuuuttttDe bus van Frits en kompaan Ben zit vol. "U zit in de bus naar 'Jacobsneus'. We vertrekken nu en brengen jullie ook weer terug. Kom op Ben, we gaan!" Een schril fluitje klinkt en de bus vertrekt.
Maar niet voor Frits weer uitstapt. Hij blijft op het plein. Want ook de volgende lading busreizigers verdient zijn onverdeelde aandacht tijdens het wachten. "Want wachten kan ook leuk zijn!"