De 42-jarige S. slikte het middel pas twee weken en had eigenlijk meteen al last van de bijwerkingen. Tot twee keer toe nam hij contact op met zijn psychiater vanwege zelfmoordneigingen.
"Trein, flat, snelweg, ophangen," vertelt de verdachte geëmotioneerd in de rechtszaal. Later ontstond het idee om Nicole en zoon Tom mee te nemen. "Om ze geen pijn te doen door ze alleen achter te laten."
'Papa, waarom lach je nooit meer?'De depressiviteit van de huisvader trok een zware wissel op het gezin. "Papa, waarom lach je nooit meer?" was een vraag die S. niet kon beantwoorden. S. dacht al langer aan zelfmoord, maar zag telkens pas op het nippertje in hoe bizar zijn gedachten waren.
"Als ik een mes, of zaklamp daadwerkelijk vast had, zag ik de absurditeit in en hield ik me in." Dat was ook de paradoxale reden waarom S. op de fatale nacht met een mes onder zijn dekbed ging slapen: om te voorkomen dat hij zijn gezin zou vermoorden.
'Ik wilde alleen mezelf doden'In die bewuste nacht kon S. zijn neigingen niet meer onderdrukken. Hij besloot zijn leven te beëindigen door een overdosis van het anti-depressivum te nemen. "Ik wilde alleen mezelf doden."
Tussen 3 uur 's nachts en 7 uur 's ochtends worstelde S. met zichzelf. Onder zijn dekbed het mes. Nicole zag de worsteling van haar man, maar bizar genoeg werd haar liefdevolle betrokkenheid haar uiteindelijk noodlottig.
10-jarige zoon moest ook doodToen om zeven uur de wekker ging, sprak Nicole troostende woorden. "Ik ben er voor je, ik weet hoe je je voelt en we komen er samen uit." Op dat moment brak er iets bij S. "Ik dacht: ze is in en in goed, ik moet haar meenemen."
Johannes S. bracht zijn echtgenote om het leven door haar keel dicht te knijpen. Daarna ging hij naar beneden om ook zijn 10-jarige zoon te doden. Dat mislukte. S. werd opgepakt en gewond naar het ziekenhuis gebracht.
Details worden familieleden te veelZeven maanden na het gezinsdrama vertelt S. zijn verhaal gebroken aan de rechter. Sommige familieleden wordt het aanhoren van de details teveel, zij verlaten de rechtszaal tijdens de zitting.
Voor justitie staat vast dat S. door het anti-depressivum sterk verminderd toerekeningsvatbaar was. Maar omdat S. wist dat de bijwerkingen zorgden voor moordneigingen, had hij volgens justitie anders kunnen handelen.
Genetisch onderzoekZijn advocaat is het daar niet mee eens. Hij wil dat wordt onderzocht of S. genetisch gezien gevoelig is voor Clomipramine.
De rechter gaat daar niet in mee. Wel zien ze het belang. Daarom worden de vragen tijdens de inhoudelijke behandeling voorgelegd aan een psycholoog, psychiater en een apotheker-toxicoloog.
StrafeisDe rechtszaak gaat op 17 december verder. Waarschijnlijk wordt dan ook de strafeis bekend.