Ze schreef haar verhaal voor een schoolopdracht, maar dit groeide al gauw uit tot een boek. In ‘Een kanjer kanker leven’ beschrijft ze haar ziekte door de ogen van een kind. “Kinderen kijken heel anders tegen kanker aan dan volwassenen”, vertelt Carlijn.
Ze heeft vooral de positieve ervaringen van haar ziekte-periode onthouden. “Je bent met hele andere dingen bezig. Je doet leuke dingen. Zo kwam er vaak een pedagogische medewerkster die dan ging knutselen met je, kon je spelletjes doen en kwam Radboud tv langs en kwam je op tv.”
Anderhalf jaar strijd tegen kankerDe negatieve dingen herinnert ze zich wel wanneer haar ouders er over vertellen, maar toch blijven haar vooral de positieve herinneringen bij. Carlijn heeft ongeveer anderhalf jaar gestreden tegen de kanker.
Ook al is ze al tien jaar schoon verklaard, merkt ze toch nog wel de nasleep van de ziekte. “Zo heeft mijn linkerarm bijvoorbeeld een groei-achterstand van vijftien centimeter. Daardoor groeit mijn rug scheef. Ik krijg er fysiotherapie voor. Dit hoort erbij. Je leert leven met pijn.”
'Ik ben er sterker uitgekomen'Mentaal heeft de ziekte haar krachtig gemaakt. “Ik ben er sterker uitgekomen dan ik erin ging. Door de kanker van toen, sta ik nu positiever in het leven.” Voor de kanker heeft ze geen vrees meer. “Ik ben niet bang om weer kanker te krijgen. Die periode heb ik afgesloten.”
Ze merkt wel een verschil met haar leeftijdsgenoten. “Je merkt wel dat je anders bent. Ik voel me volwassener. Ik houd me niet met dingen bezig, waar zij mee bezig zijn.”
In eigen beheer uitgegevenCarlijn besloot ‘Een kanjer kanker leven’ in eigen beheer uit te geven. “Er staan veel teksten in uit de periode dat ik zeven was. De fouten die ik toen maakte, hoorden bij toen. Ik wil die niet aanpassen. Daarom ga ik niet naar een uitgever.”
Toch is ze bezig om het boek naar eigen zeggen ‘groter’ te maken. Ze heeft een eigen Facebookpagina waarop ze haar boek promoot en zou het niet erg vinden om benaderd te worden door een uitgever, die haar boek respecteert zoals het nu is.