Volgens schattingen van de politie gaat het in totaal om 1500 tot 2000 personen. Via andere bronnen, zoals TrosVermist, komen wij op een totaal van 88 langdurig vermiste Brabanders.
René uit Best wacht al zestien jaar op nieuws over zijn broer Marcel. Die raakte in de zomer van 1998 vermist tijdens een vakantie in Honduras. René: "Ik weet bijna zeker dat mijn broer dood is, maar ik heb daar geen tastbaar bewijs van. Dat maakt het voor een achterblijver best moeilijk om te accepteren en door te gaan met je leven." 
IdentificatieNaar de vermissing van deze 88 personen wordt in principe geen onderzoek meer gedaan. Toch betekent dat niet dat de hoop op het vinden van deze persoon of het stoffelijk overschot wordt opgegeven. Willem van Hooijdonk van de politie: "Je moet altijd hoop houden, ook voor de nabestaanden, dat er nog een mogelijkheid tot identificatie komt."
Volgens psycholoog Lonneke Lenferink is een verdwijning een zeer pijnlijke situatie, omdat er geen afsluiting is vanwege het ontbreken van een stoffelijk overschot. Samen met de Rijksuniversiteit Groningen doet ze onderzoek naar de emotionele gevolgen van vermissing van een dierbare. Wereldwijd is hier nog maar beperkt onderzoek naar gedaan. Bij een vermoeden van een misdrijf heersen er bij de achterblijvers gevoelens van wraak. En bij 'vrijwillige verdwijning' voelen de achterblijvers zich in de steek gelaten.
Veel achterblijvers houden veel vragen over, zoals: 'Waar zou hij/zij nu zijn?" Of: "Leeft hij/zjij nog?" En: "Zullen we elkaar ooit weer zien?". "Juist die hoop, die maar blijft duur, maakt het rouwproces veel moeilijker en eindelozer dan na een overlijden. Vaak hebben achterblijvers 25 tot 30 jaar later nog steeds dagelijks last, terwijl dat na overlijden vaak met de jaren minder wordt", aldus Lenferink.Volgens haar is het belangrijk dat achterblijvers na een vermissing moeten proberen om te gaan met de onzekerheid. "Sommige mensen worden heel erg beperkt in veel aspecten van het leven. Het beheerst hun leven te veel en kan in uiterste gevallen leiden tot depressiviteit'.
Als het aanpassingsproces moeilijk verloopt, kunnen achterblijvers hulp krijgen bij het leren omgaan met het gemis van hun dierbare. Deze nieuwe therapie is speciaal ontwikkeld voor mensen waarbij een dierbare drie maanden of langer wordt vermist. In Brabant kunnen achterblijvers vanaf 15 januari in Eindhoven terecht voor deze speciale hulp.