'Staat van Geluk' is een voorstelling waar de Bredase regisseur Hanna van Mourik Broekman al een poosje aan werkt.  Zaterdagavond was de Bredase premiére.
FantaserenIk zit vaker in het theater en natuurlijk fantaseer je wel eens over de andere mensen op de tribune. Maar als ze een bordje met hun beroep om hun nek hebben hangen, wordt dat nog makkelijker. We hebben allemaal ideeën bij een pastor, een acteur of een universitair onderzoeker, om nog maar wat beroepen te noemen die er zaterdagavond in Bloos bij waren.
Met die oordelen speelt de regisseur. Tussen de scenes van de voorstellling presenteert ze kleine talkshow-achtige intermezzo's met vragen als 'Wie in het publiek verdient het meest?', 'Wie heeft er de meeste invloed?' en 'Hoe ziet het huis van een pastor er uit?'. Als we eenmaal iemands beroep kennen, kunnen we iemand meestal goed plaatsen.
Mensen zonder bordjeHet knappe van de bordjes is dat er nog iets gebeuirt. Doordat we het beroep van  de andere toeschouwers weten, weten we niet alleen wie ze zijn maar ook dat ze iets zijn. Ze hebben een rol in de samenleving. Althans dat is de gedachte waar je jezelf op betrapt... want hebben mensen zonder bordje, mensen zonder werk dan geen rol in die samenleving?.
'Staat van Geluk' gaat niet keurig van A naar B. Die stukjes talkshow zitten er dus in, wat kleine muzikale intermezzo's en het verhaal van drie mannen die elkaar tegenkomen... een verhaal dat draait om werk en werkloosheid. Dat klinkt serieus maar 'Staat van Geluk' blijft licht van toon; dat het door die bordjes zo makkelijk is om elkaar aan te spreken, draagt daar zeker aan bij.
Vrolijk'Staat van geluk' is dit weekeinde en komend weekeinde nog te zien. De regisseur probeert de voorstelling nog in andere theaters te krijgen maar op dit moment is dat nog onzeker. En dat is jammer, want het is een voorstelling die op een vrolijke en makkelijk toegankelijke manier zichtbaar maakt wat ons werk allemaal voor ons geluk betekent en dus ook hoe we aankijken tegen mensen zonder werk.