Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Nederland neutraal, maar we vingen wel vluchtelingen op uit oorlogsgebied. Tienduizenden Belgen trokken naar het noorden en werden onder meer opgevangen in het Udense Vluchtoord.
Het was een enorm complex, met een school, een kerk en een postkantoor. Ook was er elektriciteit, terwijl dat in het dorp Uden nog niet was aangelegd. Op enig moment woonden er ook meer mensen in Vluchtoord, dan in het dorp Uden.
Weinig tastbare herinneringenVan het complex is bijna niets meer over, alleen de contouren van een wielrenbaantje ergens in de bossen. De Werkgroep Vluchtoord-Uden heeft de afgelopen tien jaar geprobeerd activiteiten te organiseren om de herinnering aan het opvangkamp levend te houden. "De lokale belangstelling was echter zo gering, dat de werkgroep voorlopig niets meer organiseert", zo schrijft voorzitter Antoon Versteegde.
Met de honderdjarige 'verjaardag' van Vluchtoord proberen de gemeente en de Stichting Vluchtoord Uden 1914-1918 opnieuw belangstelling voor de geschiedenis te genereren. Zo is er een tentoonstelling in de Udense bibliotheek en is er een boek uitgebracht.

'Hoop overschrijdt grenzen'Zaterdagmiddag werd aan de Landerlaan in Uden, op het voormalig terrein van Vluchtoord, een replica van de gevel van het kerkje onthuld. Het monument is gefinancierd door giften uit het bedrijfsleven. Het staat precies op de plaats van het oorspronkelijke kerkje. Het monument werd onthuld door gedeputeerde Brigite van Haaften en de Antwerpse gedeputeerde Luk Lemmens.
Het verhaal van Vluchtoord heeft gedeputeerde Lemmens erg aangegrepen, zo zei hij in een speech: "Het is een verhaal dat dankzij dat, verhoogde interesse in de Eerste Wereldoorlog eindelijk aan de oppervlakte kan verschijnen. Laat ons Vluchtoord als een baken van hoop zien. Dat mensen ondanks alles in staat zijn om voor elkaar te zorgen. En dat het hoop is, die grenzen overschrijdt."