"Eerst viel ik zo'n anderhalve meter. Toen hebben mensen nog geprobeerd me te pakken. Vijftien seconden later viel ik twintig meter verder en kwam op een struikgewas te zitten, waar ik me met één hand aan de wortels kon vastklampen. Ik moest me wel optrekken om mijn gewicht te verdelen, anders zou de struik afbreken, merkte ik."
Moeder bellenAls hij vijf minuten in die benarde situatie zit, slaagt hij erin zijn telefoon te pakken en heeft nog bereik ook, terwijl de anderen boven hem op de berg dat niet hebben. "Ik belde mijn moeder en zei: 'Ik weet niet of ik dit ga overleven. Ik wilde je stem nog even horen.' Het was daar half vijf 's ochtends, mijn ouders wisten niet wat hen overkwam."
Dat weet bruid Linda ook niet. Ze heeft haar man zien vallen en denkt in eerste instantie dat het over is. "Ik dacht: dit is een heel slechte film, waarin ik terecht ben gekomen. Opeens riep Martijn wat en besefte ik: hij is er nog! En dat terwijl onze gids Hematha had gezegd dat hier nog nooit iemand een val heeft overleefd."
TrouwenDe eerste anderhalf uur praat Linda op Martijn in, stelt hem gerust. De klok tikt door, het gevoel verdwijnt uit Martijns arm en door uitdroging ook de kracht uit zijn lichaam. Toch kan hij naar Linda roepen dat hij zijn moeder gebeld heeft. Oké, hij is sterk, dan moet ik het ook zijn, denkt ze. "Hij had mij elf dagen eerder een belofte gedaan bij ons trouwen, dat kon niet zomaar voorbij zijn."
Als het Linda te zwaar wordt, neemt Kent, een onbekende Canadese toerist, het over. Hij spreekt Martijn moed in. Jassen van aanwezigen op de berg worden aan elkaar geknoopt en naar Martijn geworpen. Hij klampt zich vast, terwijl de aarde akelig begint te schuiven. Dan melden landmacht en luchtmacht zich en gaan twee vrijwilligers - Sudesh en Wijewardan - naar beneden. Met moeite krijgen ze een touw om Martijns lijf en loodsen hem naar boven, waar andere Sri Lankanen de drie uit het ravijn sjorren.
Het wonder is geschiedMartijn: "Gelukkig heb ik er geen letsel aan overgehouden, ik sliep meteen de eerste nacht al goed. Deze gebeurtenis heeft mij rust gegeven, meer vertrouwen in het leven, in alles. Het heeft mijn leven echt veranderd. Ik ben de eerste die het daar overleefd heeft."
Linda ziet die dag wat dat mirakel met de lokale bevolking doet. "Wij zeggen dat hij een engeltje op zijn schouder heeft gehad. Zij aanbaden hem! Zagen hem als een zoon van God of een nieuwe Boeddha. Heel bizar als je daar op terugkijkt, maar op dat moment is het zo fijn om zo veel steun te krijgen van geloof. Er waren zoveel mensen op de berg, die zeiden voor ons te bidden. Toen Martijn bovenkwam, dacht ik ook: dit hebben we met z'n allen gedaan. Zo ga je echt geloven dat er meer is tussen hemel en aarde."
Het echte verhaalZe waren even wereldnieuws, maar hebben nu alle media afgewimpeld. Op BN DeStem en Omroep Brabant na. "We willen één keer het ware verhaal vertellen. Er is zoveel onzin geschreven. Dat ik zelfs 120 meter diep ben gevallen, en drie uur aan een boomtak heb gehangen. Dat ik een foto van Linda aan het maken was met mijn rug naar het ravijn, zelfs dat ik door iemand geduwd zou zijn. Onze gids werd suf gebeld door de pers daar."
Linda heeft nog regelmatig flashbacks, vertelt ze. "Dat moet slijten. Veel mensen noemen het een ongeluk. Wij kijken liever naar wat deze gebeurtenis heeft gebracht. Levens zijn veranderd, niet alleen de onze. Sudesh, vader van twee kinderen, waagde zijn leven voor Martijn. Daarom gaat het leger nu zijn huisje afbouwen, waar hij zelf nooit geld voor had."
"De overheid gaat de veiligheid voor toeristen onder de loep nemen. En onze gids Hematha mag eindelijk een test doen waarmee hij een officieel gidsendiploma kan halen. Vlak na onze vakantie is zijn vrouw bevallen van hun eerste kind, een zoon. Ze hebben hem naar ons vernoemd: Mar-Lin. Uit die paar uren op die berg, die we liever nooit meer herbeleven, zijn ook zoveel mooie dingen voortgekomen!"
Deze publicatie is onderdeel van een samenwerkingsverband tussen Omroep Brabant en BN DeStem.