SluipwespOp de foto van Loes Westgeest zie je duidelijk een insect met een lange legboor. Het insect heeft een donker lichaam met vlekken op het achterlijf. Dit insect is een sluipwesp en heet: houtsluipwesp. Deze insecten kom je vaak tegen in naaldhoutbossen. Een flink uit de kluiten gewassen sluipwesp heeft een legboor, die langer is dan haar lichaam. Met die legboor kunnen de larven van (naald)houtwespen worden bereikt, die diep in dennenhout zitten. Op die larven zetten zij dan de eitjes af.
ReuzenberenklauwOp de door de buuf genomen foto zie je inderdaad een deel van de hele grote plant met de naam reuzenberenklauw, soms ook wel Kaukasische berenklauw genoemd en verwant aan de Perzische berenklauw. Deze soort is in de 19e eeuw als tuinplant in Europa geïntroduceerd en kan wel vier meter hoog worden.
Je treft deze grote plant vooral langs wegen en overige plaatsen die niet begraasd of bewerkt worden. De reuzenberenklauw is op zich niet giftig, maar bevat een sap dat heel gevaarlijk kan zijn voor mensen. Het sap is vooral gevaarlijk als mensen ermee in aanraking zijn gekomen onder een felle zon. Sowieso kan het sap bij blootstelling aan zonlicht bij sommige mensen na 24 uur rode jeukende vlekken veroorzaken. Deze vlekken kunnen dan opgevolgd worden door zwelling en blaarvorming. Het letsel kan eruitzien als een brandwond en het kan twee weken duren voordat het genezen is. Als litteken kan er een bruinverkleuring optreden.
Wanneer het sap in de ogen komt, kan dit tot blindheid leiden. Als voorzorgsmaatregel moet dus elk contact met het plantensap vermeden worden; als dit toch gebeurd is, moet het sap zo snel mogelijk afgespoeld worden en moet blootstelling aan zonlicht van de huiddelen die in contact geweest zijn met het sap vermeden worden. Begrazing met schapen kan de plant doen verdwijnen.
StruikkamperfoelieOp de foto staat een plant, waar heel wat nazoek voor nodig is geweest. Het was dus niet zo gemakkelijk om een naam te geven voor deze plant. Gelukkig is Jos Kepers (en nog wat hoveniers) een doorzetter en is hij op een naam gekomen. Het is zoals we al een beetje aannamen een speciale kamperfoelie, namelijk een struikkamperfoelie.
Vermoedelijk een Lonicera tatarica Rosea, die in Nederland bekend staat onder de naam Tartaarse struikkamperfoelie. In dit geval daarvan weer een variëteit met enigszins roodachtig groen blad. Helaas weten we van deze specifieke variant niet de echte naam, maar dat is dan ook niet echt zo belangrijk meer.
Kruipende boterbloemOp de foto zie je een stengel met wat blaadjes. Dit is geen varen en zeker geen onkruid! Het is de stengel en de blaadjes van kruipende boterbloem. De plant stelt weinig eisen aan de bodem en komt dus overal voor. Binnen de familie van de boterbloemen is de kruipende boterbloem samen met de scherpe boterbloem de meest algemene.
Kruipende boterbloemen worden tot maximaal vijftig centimeter hoog. Ze bloeien van april tot juli en ze zijn net als de meeste boterbloemen licht giftig. Daarom graast het vee er omheen en dus hebben de planten meer kans om zich te verspreiden. Enkel tuinslakken zijn dol op boterbloemen.