De voorstelling wordt niet in Den Bosch, maar in het dorp Nuland gespeeld. Regisseur Jetse Batelaan was op het dorp gestuit terwijl hij zocht naar een 'reuzenlandschap'. De Nulandse Heide, een gebied met een grote zandverstuiving, voldeed aan alle voorwaarden.
Brabantse première'Reuzen' was eerder te zien op het het culturele festival Oerol op Terschelling maar vrijdag was de Brabantse première. Reuzen was terug thuis want de voorstelling is eerder ook gemaakt bij de Nulandse zandverstuiving. De tribune zat propvol; aan het begin vielen er een paar druppels regen maar uiteindelijk bleef het gelukkig droog.
In 'Reuzen' zijn alle volwassenen reuzen. De acteurs dragen een kostuum waardoor ze ongeveer anderhalve meter langer zijn geworden. De zandverstuiving werkt mooi mee aan de illusie; het landschap is er weids waardoor het lastig wordt om afmetingen goed in te schatten.
Geen sprookjeDe kostuums en de aankleding geven de voorstelling een sprookjesachtige uitstraling. Het is echter geen verhaal voor kleine kinderen. In 'Reuzen' lopen drie verhaallijnen door elkaar, maar het gaat om ouders die hun kind kwijtraken.
Dat ze reuzen zijn, lijkt hun verdriet ook groter te maken. Misschien verwacht je dat een reus wel wat tegenslag kan verduren maar het verdriet van Batelaans reuzen is werkelijk hartverscheurend. Je ziet het ook zo goed aan hen als ze met hun lange, onhandige lijven door het mulle zand ploegen.
OprechtIn een van de gevallen moet een vader zijn kleine dochtertje afgeven aan een kinderbeschermingsachtige instantie. Waarom... dat wordt niet verteld. Daar gaat het ook niet om. Wat er ook is gebeurd, zijn verdriet is oprecht.
Reuzen is een hele mooie voorstelling over de andere kant van de liefde. 'Houden van' is je hart openzetten voor verdriet, je krijgt het er automatisch bij. Artemis heeft er met 'Reuzen' mooi theater van gemaakt.