Het gaat om een buitengewoon schrijnende zaak. De vader zou zijn zoontjes vanaf hun geboorte in december 2013 drie maanden lang hebben mishandeld. Hij zou de kinderen hebben geknepen en geslagen en met ze hebben gegooid. Ze braken bijna al hun ribben en botten in armen en benen. Ook zou de vader hebben geprobeerd de baby’s te wurgen.
'Niet opzettelijk aan hun lot overgelaten'De rechter stelde dinsdag dat uit onderzoek niet is gebleken dat de moeder de jongetjes opzettelijk aan hun lot overliet. Fracturen zijn bij baby's niet altijd te zien, aldus de rechter. Pas bij röntgenfoto's kwamen de botbreuken aan het licht.
Geen letsel waargenomenOok bij controles door een consultatiearts en een verpleegkundige van de jeugdgezondheidszorg in januari werden bij lichamelijk onderzoek geen letsels bij de kinderen waargenomen. Daarnaast vonden hulpverleners die bij de ouders thuis kwamen, ingrijpen bij het zien van de blauwe plekken niet nodig.  
VrijspraakJustitie stelde eerder dat de vrouw onvoldoende had ingegrepen terwijl zij wist dat de kinderen door hun vader werden mishandeld. Bij het horen van de eis, twee weken geleden, barstte de moeder in tranen uit. De advocaat van de vrouw eiste vrijspraak. Hij stelde dat er geen opzet in het spel was en dat de moeder al publiekelijk veroordeeld en geschaad is.
De man van de vrouw werd eerder veroordeeld voor de mishandelingen van de tweeling en kreeg een gevangenisstraf van één jaar.
Hulpkreet via WhatsAppIn februari 2014 werd de tweeling van drie maanden oud uit huis geplaatst. Dit gebeurde toen de Eindhovense vrouw zag dat de vader een van de kindjes bij de keel greep en op een kussen gooide. Daarop vroeg zij de hulpverleners via WhatsApp-berichten om direct in te grijpen. Door deze melding werden de baby's uit huis geplaatst.
Talloze gebroken bottenEén baby had twintig ribbreuken, een spaakbeen- en bovenarmbreuk en een gebroken dijbeen. Bij de andere baby werden dertien ribbreuken en een gebroken spaakbeen, ellepijp, scheenbeen en dijbeen vastgesteld. Als de baby's werden aangeraakt, krompen ze in elkaar alsof ze alleen maar meer pijn verwachtten.
De moeder, die vanwege haar Indonesische afkomst een tolk nodig had in de rechtszaal, was het niet eens met de klacht, twee weken geleden. Volgens haar is het niet waar dat ze niets heeft gedaan tegen de mishandelingen.
Ze zou hulp hebben gezocht, maar niet goed hebben geweten hoe ze met de situatie moest omgaan, onder meer omdat ze nog niet lang in Nederland was, hier geen familie heeft en eigenlijk geen kant op kon.