Na drie wereldtitels, vijf tweede plaatsen en een tiende plaats moest Marianne Vos dit jaar een pas op de plaats maken. Het lichaam is opgebrand na de tropenjaren, ze herstelt niet meer van zware inspanningen.
Het kon vader Henk en broer Anton er niet van weerhouden om toch de oceaan over te steken. Anton is in Richmond actief als fotograaf en Henk ondersteunt het team waar Anton in werkt, al is hij naar eigen zeggen vooral 'gewoon een bietje op vakantie'.
'Big en amazing en zo'Hij geeft meteen toe dat hij tijdens de vrouwenrace zonder zijn dochter maar wezenloos rondloopt in Richmond. "Andere jaren vreet ik me op, dit is een ander verhaal. Ik weet niet wat ik er mee aan moet, ik sta hier maar. Ik weet het echt niet. Maar het is op zich wel leuk. Amerika, big en amazing en zo."  
Aanwezige familie, ploeggenoten en journalisten in Richmond vinden dat de absentie van Vos een vloek is voor de Nederlandse dames. Wielerverslaggever Raymond Kerckhoffs van De Telegraaf: "Je ziet wel dat andere meiden zich zonder haar ontwikkelen. Lucinda Brand is beter gaan sprinten, die hoeft zich niet meer op te offeren. Anna van der Breggen heeft echt een geweldig jaar, zij ontpopt zich ook. Maar niemand komt in de buurt van Vos, haar missen we echt."  
Kerckhoffs vindt verder dat Vos, als ze eenmaal haar rentree heeft gemaakt, in sportief opzicht een stuk minder gulzig moet worden. "Haar mentaliteit heeft haar veel gebracht, maar het is nu haar achilleshiel aan het worden. Ze heeft niet geluisterd naar haar coaches, Jeroen Blijlevens en Koos Moerenhout. Ze wilde alles. Het mountainbiken was ook een verhaal te veel. De knop moet om, het karakter moet anders."
Geen winter in het veldEn de verslaggever van De Telegraaf weet ook wel hoe. "Het WK veldrijden bijvoorbeeld, dat moet ze niet gaan doen. Wat kan ze daar winnen? Wat zegt een achtste wereldtitel in het veld? Wat zegt de zoveelste wereldbeker? Alles moet wijken voor de wegrace in Rio, ze moet doseren. Wat dat betreft is 2016 ook een mooi jaar."  
Pa Vos weet het zo net nog niet. "Veel veranderen zal ze niet. Misschien gaat ze wel wat meer keuzes maken."
Van der Breggen tweedeOok zonder Marianne Vos lukte het de Nederlandse ploeg uiteindelijk om op het podium te belanden. Anna van der Breggen werd in de eindsprint geklopt door de nieuwe Britse wereldkampioene Lizzy Armitstead, maar ze greep wel het zilver. Tot tevredenheid van bondscoach Johan Lammerts uit Putte.
"Ook zonder Marianne hebben we een geweldig team. Het is wel anders koersen. Dat hebben we ook gedaan. Of Vos het WK veldrijden moet overslaan? Dat weet ik niet. Misschien moet ze afgeremd worden, maar ze is wijs genoeg om die keuze zelf te maken."
Half oktober testVos heeft zelf half oktober een test waaruit moet gaan blijken of ze al aan haar rentree mag gaan denken. "Ik hoop op goed nieuws", zegt vader Henk. "Ik wil toch nog wel een paar keer mee gaan maken dat ze er wel bij is op een WK."
Zo werd het een vreemde, maar ook succesvolle race in Amerika. Met Marianne Vos in de huiskamer in Babyloniënbroek en een tevreden broer Anton aan de finishlijn in Richmond. "Het is een apart WK zonder mijn zus, maar de adrenaline was er toch weer. Omdat die foto moet lukken. Maar dat is gelukt. Dus ik ben tevreden."