Het is de laatste expositie waaraan is meegewerkt door de drie vrouwen die de laatste jaren de koers van het museum bepaalden. Directrice Nicolette Bartelink én de conservatrices Fleur Junier en Marjan van Heteren besloten alle drie dat ze na de bezuinigingsoperatie van de gemeente niet wilden blijven.
Jan Cunen blijftJan Cunen blijft bestaan als museum maar met een organisatie die minder geld heeft en die meer met vrijwilligers moet gaan werken. Voor een plaatselijk museum had Jan Cunen een grote naam waar het ging om hedendaagse kunst; veel kunstenaars die later naam en faam verwierven, hebben er geëxposeerd. Bij Jan Cunen was veel mogelijk.
Veel van die hedendaagse kunst zit in de tentoonstelling van Henk van Os maar hij koos ook uit de collectie negentiende eeuwse kunst waar Jan Cunen ook om bekend is. In een van de zalen hangen vijf kleine schilderijen naast elkaar; twee Schelfhouts, een Kleijn, een De Zwart en een De Bock.
Verschrompelende mannetjesWie binnenkomt, stuit meteen op het meer dan levensgrote portret van Maria Jurgens dat Thérèse Schwartze in 1911 maakte. Naast het enorme schilderij hing Van Os een klein mannenportret. "Naast zo'n vrouw verschrompelen de mannetjes",  zegt hij terwijl hij duim en wijsvinger vlak bij elkaar houdt.
"Dit museum pakte de dingen aan zoals het moest", zegt Van Os. "Veel contact met de scholen, een collectie opbouwen met werk van hedendaagse kunstenaars, jammer dat het niet door kan gaan."