Lidewij Ponjee is één van die vier volhouders. Zij, Carlijn Bettink, Sophie van Hoof en Monique van der Veeken kennen elkaar al jaren, haalden heel toevallig tegelijkertijd, zij het in een andere studie, hun bul en vonden het toen tijd om samen wat te ondernemen.
Aandacht voor vrouwenrechtenDe hartsvriendinnen hadden samen al veel afgereisd, nu moest er een tocht komen die niet alleen ‘doorsnee of ludiek’ zou zijn. Ze begonnen vorig jaar september in Indonesië. Met hun wereldreis op de ‘dubbelfiets’ wilden ze vooral aandacht vragen voor vrouwenrechten. Er is zelfs een speciale stichting opgericht: R4WR. De afkorting staat voor Right 4 Womens Rights.
Lidewij: “Wij hebben ons in Nederland kunnen ontwikkelen zoals we dat van plan waren, maar dit is niet elk meisje of elke vrouw op de wereld gegeven”, aldus Lidewij. Je zou kunnen verwachten dat ze niet overal even welkom waren. In landen bijvoorbeeld, waar vrouwen minder rechten hebben dan wij gewend zijn. Niets van dat alles, aldus de Oudenbossche.
'Honderd procent meegevallen'“Het had in een land als Iran best kunnen tegenvallen, maar dat viel juist honderd procent mee. Natuurlijk waren er mannen die ons heel vervelend aankeken, omdat ze het niets vonden dat die westerse vrouwen aan het fietsen waren. En dat terwijl we toch gesluierd waren.”
De meeste problemen die het kwartet onderweg, tijdens het doorkruisen van dertig landen, tegenkwam, lagen meer op het gebied van pure fietspech. Lidewij: “En die verkeersregels, die zijn ook overal anders. We hebben het echter gered, tenminste er vanuit gaande dat de laatste etappe van Helvoirt naar Oudenbosch goed verloopt. Maar we voelen het wel, we zijn echt aan het eind van ons Latijn."
'Gek, dubbel gevoel'"Het is het echter allemaal meer dan waard geweest", vertelt Lidewij die in ieder geval niet uitgepraat raakt. "We hebben zo veel gezien, ervaren, gedaan. Hebben echt veertien maanden in een bubble geleefd. Het is een heel gek, een dubbel gevoel dat hieraan deze dag een eind komt want natuurlijk hebben we ook veel dingen gemist. Zoals even naar de supermarkt lopen voor een krentenbol. Ik zal dus blij zijn als we weer thuis zijn.”
Als alles volgens planning verloopt, komen Carlijn, Lidewij, Monique en Sophie om vier uur vrijdagmiddag aan in Oudenbosch.