'Ben ik te min' gaat naar verluidt over Marijke, een meisje uit Roosendaal waar Armand niet mee om mocht gaan. Het klasseverschil was te groot, de ouders van Marijke waren rijk waardoor hun relatie geen kans had. Zo ging dat in de jaren zestig. Armand was hier zo gefrustreerd over dat hij besloot er een lied aan te wijden.
'Ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijneBen ik te min omdat je pa in een grotere kar rijdt dan de mijne'
'Marijke viel niet op jongetjes van 15' Het gerucht gaat dat ook zanger Peter Koelewijn een zwak had voor Marijke uit Roosendaal, en dat die gevoelens resulteerden in zijn nummer  'Marijke', eveneens een dijk van een hit. Koelewijn liet vrijdag aan Omroep Brabant weten dat er niets van dat verhaal klopt. "Armand was zes jaar jonger dan ik, een groot verschil in die tijd. Marijke en ik scheelden een jaar. Ik kan me niet voorstellen dat zij op jongetjes van 15 viel."  
[youtube:body:https://youtu.be/UD-24X0EeIU]
Verstikkende keurslijfDe oorspronkelijke tekst van 'Ben ik te min' was 'Ben ik een beest', maar toen Armands moeder tijdens een oefensessie naar boven riep of hij niet iets fatsoenlijks kon schrijven, paste Armand die tekst aan. Verder bleef het lied wel des Armands: 'eten' was 'vreten' en hij zong 'sodemieter maar op' in plaats van 'ga maar weg'. Uitspraken die in die tijd echt not done waren. Bovendien zette hij zich af tegen zijn schoonfamilie en het verstikkende keurslijf, zaken die voor veel jonge mensen in de hippietijd zeer herkenbaar waren.
'Jouw moeder die ik moest aanhoren met haar achterlijk gezeikOver de studie van je broer En je pa die zo'n succesvol zakenman wasMet andere woorden 'wat ben je een boer'
Het controversiële lied verscheen in 1966 als b-kant van een single. Vijf maanden na de releasedatum werd  'Ben ik te min' voor het eerst gedraaid bij Radio Veronica. Het nummer sloeg aan en belandde in de Top 40. Uiteindelijk stond het veertien weken in de hitparade. Ook trad Armand op in het voorprogramma van The Rolling Stones.
'We draaiden het plaatje grijs'Cor Geers, organisator van het Blommenkinders festival in Roosendaal waar Armand nauw bij betrokken was, had de single als tiener in huis. "Mijn broers en ik draaiden het plaatje helemaal grijs. Het was een protestsong waarbij het verschil in klassen tussen een meisje van betere komaf en een simpele jongen heel scherp werd neergezet."
Volgens Geers waren de problemen waar Armand op liefdesgebied tegen aanliep universeel. "De pastoor, de dokter en de schooldirecteur waren de notabelen in die tijd. Zij hadden aanzien, de rest niet."
'De mensen zijn gewoon vee'  Historicus Harry Knipschild citeert op zijn website uit een interview dat het muziekblad Kink in 1967 met Armand had. De interviewer vroeg de zanger waarom het zo lang geduurd had voor 'Ben ik te min' een hit werd. 'Het klootjesvolk moest eerst leren luisteren naar Nederlandse teksten', was zijn antwoord. 'Nu zijn ze eraan gewend en kopen ze mijn platen. Ze sjokken als koeien achter elkaar aan. De mensen zijn gewoon vee.'
De zanger was een groot liefhebber van geestverruimende middelen. Reden voor platenmaatschappij Phonogram om hem aan de kant te zetten. Armand stopte met het maken van muziek, ging aan de harddrugs en raakte in een diep dal. Twee jaar later bracht hij weer muziek uit, maar het succes van 'Ben ik te min' evenaarde hij nooit meer.