Op de Olympische Spelen van 1976 wint Van Helden drie keer brons. Maar nadat hij uit de Nederlandse ploeg gezet is, trouwt hij met een Franse schaatsster en laat hij zich naturaliseren tot Fransman.
In Frankrijk is de concurrentie niet groot, dus onder de Franse vlag kan hij zonder vervelende kwalificatietoernooien mee blijven doen aan alle grote wedstrijden. In 1984 doet hij op 36-jarige leeftijd nog mee aan de Olympische Spelen in Sarajevo. Daar wordt hij als Fransman vierde op de 1500 meter, voor alle Nederlandse deelnemers.
'Gefrustreerd en verdrietig'Schrijver en presentator Erik Dijkstra (bekend van De Jakhalzen) schreef een boek over de schaatser, dat vrijdag wordt gepresenteerd. Als enige journalist kreeg hij hem te spreken. "Hij is gefrustreerd en verdrietig over z'n carrière", vertelt Dijkstra. Hij zegt zelf: ik had de beste schaatser ter wereld kunnen worden, maar dat ben ik niet geworden. Daar ligt hij straks nog wel eens wakker van."
"De mooiste schaatser met het moeilijkste karakter", zo typeert Dijkstra hem.
'De Plomperd'Voor het eerst bond hij zijn schaatsen onder bij ijsclub 'De Plomperd' in Almkerk. Oudgediende Rinus Geerts weet dat nog goed. "Hij was een uitzonderlijk type. Met zijn houten schaatsen vloog hij weleens uit de bocht. Dan ging hij al klunend over het land terug. Het kostte hem geen moeite. Het was echt een oermens."
In zijn tijd in de kernploeg voelde Van Helden zich vaak onbegrepen. "Hij had het hart op de tong. Ik denk dat dat ermee te maken had", zegt Geerts. "Hij draaide nergens omheen en dat gaat niet altijd natuurlijk. Hij deed gewoon zijn eigen zin. Een ongeleid projectiel."