Zo'n beetje alle media in Nederland besteedden de afgelopen dagen aandacht aan de indrukwekkende documentaire. 'Een parel van een documentaire', schreeft de Volkskrant. 'Zij belichaamt 'Wir schaffen das'', stond in NRC. De Telegraaf sprak van een 'Hartveroverende documentaire. Het Parool roemde de 'fantastische juf die lesgeeft aan migrantenkinderen'. Zelfs de Britse krant The Guardian kwam woorden te kort: 'Miss Kiet’s Children is a lovely film'.
IntegratieprocesJuf Kiet hoefde naar eigen zeggen niet lang na te denken of ze zou meedoen aan de film. "Ik was zo om. Want ik vind het belangrijk om te laten zien wat een verschil het kan maken als kinderen een jaar lang intensief begeleid worden en de taal leren. Voor het hele integratieproces."
ZIE OOK: 'Boos gezicht in de boze-gezichtendoos en gewoon meedoen', Juf Kiet over haar vluchtelingenklasje
Op de vraag of ze last had van een jaar lang camera's om haar en de kinderen hoefde ze niet lang na te denken. "Ik heb er weinig van gemerk. Ook de kinderen hadden er geen last van. Het voelde heel normaal."
Ouders nooit meer gezienDat de kinderen een verleden hadden, wordt duidelijk in de film. Het zijn immers kinderen die van een hele nare situatie zijn weggevlucht. "Als ze een beetje Nederlands kunnen, dan komen de verhalen los", zegt Engels. "Zo was er een meisje dat samen met haar broertje de overtocht in een bootje maakte. Ze dacht dat haar ouders haar zouden volgen. Die heeft ze dus nooit meer gezien."
Juf Kiet begon zes jaar geleden met haar klas. "Ik vond het een enorme uitdaging. De directeur van mijn school dacht dat hij dat wel met mij kon opzetten. Ik doe het nog steeds vol enthousiasme." Ondanks alle ellende die ze over zich heen hebben gekregen, blijft de lerares altijd optimistisch over kinderen. "Het is mooi om te zien dat ze na een jaar intensieve begeleiding het gevoel hebben de wereld weer aan te kunnen."
De kinderen van Juf Kiet draait in verschillende bioscopen.