Voor Josine Eijkens Westelaken zijn de feestdagen de mooiste dagen van het jaar. "Maar vanaf nu wel met een heel zwarte rand. Het wordt nooit meer zoals het was."

Ruggenmerginfarct
Albert West raakte in 2012 eenzijdig verlamd door een ruggenmerginfarct. Daarvan was hij aan het herstellen. "Het ging steeds beter met papa", vertelt Josine. "Hij had weer zin in alles. Hij wilde weer muziek opnemen. Maar toen gebeurde dat ongeluk in mei en sloeg alles om."

In het ziekenhuis ging het snel. Het was echt mis. "Heel heftig. We zagen hem achteruit gaan." Het afscheid was voor Josine toch mooi. "We waren met zijn allen bij elkaar. Hij had zijn broers en zussen bij zich, mama, mijn man en ik. De mensen waar hij het liefste bij was. Maar om je vader zijn laatste adem te zien uitblazen, dat was wel heel heftig."

Sint Jan
De uitvaart van Albert West was groots. In een volle Sint Jan in Den Bosch. Daarna maakte de rouwwagen met de kist een ronde om de Parade, begeleid door een erehaag van publiek en de bekendste liedjes van West schalden uit de speakers.

Dat was niet afgesproken, zegt Josine. "Papa zei altijd: "Ik vind alles goed. Maar hij had zeker gewild dat iedereen afscheid van hem kon nemen."

'Papa toch'
"Wij kwamen met die auto aan en dan zie je al die mensen staan. Toen we de kerk uitliepen, hoorden we zijn muziek. En we zagen al die mensen en ze klapten en ze zongen mee. En ze zwaaiden. En ik dacht: papa toch. Dat is toch prachtig?"

Het overlijden is nu een half jaar geleden. Josine heeft het zwaar. "Ik zag hem elke dag. Hij belde mij soms wel vier keer per dag op. En dan zei hij, hé schatje, hoe is het? Dat hoor ik nou nooit meer."

ZIE OOK:

Daverend applaus voor Albert West: uitvaartdienst, erehaag en toezingen in Den Bosch

Herinneringen aan Albert West