"Schitterend om dit zo allemaal bij elkaar te zien. Mooi dat dit gebeurt voor iemand die al 25 jaar dood is. Het is net of hij weer even terugkomt." Jan Schulte, zoon van de legendarische wielrenner, staat enthousiast bij de vitrinekasten waarin spullen liggen uitgestald die herinneren aan de vele prestaties van Gerrit.
'Toos, ik ben wereldkampioen'Plakboeken met krantenknipsels, suikerzakjes en sigarenbandjes met de afbeelding van de wielrenner erop, aanplakbiljetten voor wedstrijden, een wedstrijdtrui en zelfs een baanfiets. Een rood exemplaar, dat er nog puik uitziet. "Dit is allemaal ijzer en zwaar. Dat is vandaag de dag natuurlijk niet meer zo. Uit de jaren '30, helemaal top. Thuis hebben we nog een fiets hangen. Die doe je niet weg."
Ook de dochter van Le Fou Pedalant is eregast tijdens de opening van de tentoonstelling. Ze was nog een kleuter toen haar vader in Amsterdam wereldkampioen werd. "Mijn moeder was niet bij de wedstrijd. Na afloop gaf mijn vader een interview op de radio. En hij zei: Toos, wil je alsjeblieft zo snel mogelijk naar Amsterdam komen, ik ben wereldkampioen geworden. Die ging toen met de trein vanuit Den Bosch naar Amsterdam."
Onvoorstelbare disciplineOnder de aanwezigen bij de opening is ook Martin van Daal. Hij schreef een biografie over Gerrit Schulte, nadat die rond 1960 stopte met fietsen. Zijn doorzettingsvermogen en onverzettelijkheid komen er duidelijk in naar voren.
"Hij had een onvoorstelbare discipline. In een etappe van de Tour de France reed hij twee keer een lekke band. Die moest hij toen nog zelf repareren. Hij liep 10 minuten achterstand op. En hij haalde alle andere renners in en hij won de etappe. Dat was onvoorstelbaar. Ik word nog emotioneel als ik eraan denk."
Het was de enige Tour de France die Le Fou Pedalant ooit reed. Van Daal: "Hij had 100 euro gewonnen. daarvoor had hij zich ongans gereden. Destijds lagen overal dikke contracten voor hem klaar. Dus hij vond het zonde om voor zo weinig geld zijn krachten te verspillen."
Eén keer dopingMet zijn krachten smijten op de fiets, altijd doorzetten, dat leverde Schulte zijn bijnaam op. Le Fou pedalant, de fietsende dwaas. Terug naar Jan Schulte, de zoon van. Wat zou zijn vader gedacht hebben, van de grote dopingschandalen waarmee het wielrennen geconfronteerd is?
"Mijn vader heeft dat toen ook één keer geprobeerd. En zijn lichaam sloeg op slot, hij moest afstappen. Hij heeft het ook nooit van zijn leven meer gedaan. Als hij het schandaal met Armstrong bijvoorbeeld nog gezien zou hebben...tsja..dat was niet mijn vaders stijl."
De expositie is de hele maand januari nog te bekijken.