“Het eerste wat ik doe als ik haar ontmoet, is haar huilend om de nek vallen”, zegt de beveiligingsbeambte die eens per week ook nog les geeft in Krav Maga, een Israëlische zelfverdedigingssport.
In haar leeft het hart voortZijn vrouw overleed in november 2008 aan de gevolgen van een bloedpropje in haar hersenen. “Vijf maanden daarvoor was haar vader overleden. Kort voor zijn overlijden gaf hij aan dat hij zijn organen wilde doneren. Dat vond Ursula een prachtig gebaar van haar vader. Toen ze zelf kwam te overlijden heb ik dat – we hadden geen donorcodicil – ook zo besloten.”
Bij zijn oproep op Facebook plaatste Heins de anonieme brief die de ouders van het meisje destijds hebben geschreven aan de nabestaanden van Ursula. “Via het Radboud-ziekenhuis in Nijmegen, waar het transplantatiebureau is gevestigd, kon ik een anonieme brief terugschrijven, maar ik wil het meisje ontmoeten. Daarin leeft het hart van mijn vrouw voort."
'Hart van goud'Hij stelt zich al voor wat hij dan zal doen. "Met een brok in mijn keel zal ik haar over mijn vrouw Ursula vertellen. Het meisje heeft in ieder geval een hart van goud. Ook Wendy, de zus van Ursula, wil haar graag ontmoeten.”
Als aandenken aan zijn vrouw liet Heins op zijn arm een ‘hart van goud met engelenvleugels’ tatoeëren. “Ik heb ook brieven liggen van ouders van jongens die een nier van Ursula hebben ontvangen. Maar het hart van mijn overleden vrouw is wel heel erg bijzonder."
Lange tijd was het te moeilijk voor Heins om de drager van het hart van zijn vrouw te zien. Nu niet meer. "Ik ben er na al die jaren aan toe om het meisje te ontmoeten. Ik hoop ook dat het gaat lukken.”