In Fort Isabelle in Vught ging donderdagavond de nieuwe voorstelling van Theater Artemis uit Den Bosch in première. Voor het eerst werken de Bosschenaren samen met theatergezelschap De Warme Winkel uit Utrecht.
'De meest zwaarmoedige voorstelling ooit...' doet het goed, de voorstelling is de komende tijd in heel veel scholen en theaters te zien.
Zwelgen in zwaarmoedigheidHeel veel pubers schrijven gedichten en dat zijn vaak verzen waar een zekere zwaarmoedigheid de overhand heeft. Gedachten over de dood en het dreigend eind der wereld concurreren er met breed uitgemeten liefdesverdriet en eenzaamheid.
Soms wordt het zwelgen in zwaarmoedigheid en daarover gaat deze voorstelling: de aantrekkingskracht van de melancholie. Desondanks gaat 'De meest zwaarmoedige voorstelling ooit...' op een vrolijke manier over the top. Als iemand huilt, gaat het zo hard dat er plassen water op de grond liggen.
De dood Wie een beetje oplet in de stad kent ze, de Goths. Jongeren met veel zwarte kleding, maskerachtige make-up en een voorliefde voor accessoires die verwijzen naar de dood. In de nieuwe Artemis (om die lange titel even te vermijden) maakt het publiek kennis met zo'n groep jongeren.
Ook zij zijn weer lekker over the top, een ervan loopt een groot deel van de voorstelling rond in een zelfgebouwde doodskist. Het vijftal vertelt elkaar en het publiek verhalen die overlopen van zwaarmoedigheid en dik aangezet verdriet.
Het premièrepubliek van grotendeels geroutineerde theaterkijkers en misschien ook wel ervaren puberouders moet om al dat vette verdriet vooral lachen. En dat kan ook goed bij deze voorstelling. Maar het zou best wel eens kunnen zijn dat de voorstelling met een publiek van scholieren een heel andere sfeer krijgt.
Eelt om de ziel Dat wil niet zeggen dat de voorstelling niets is voor volwassenen. Al lachend begon ik me wel af te vragen op welke leeftijd dat begint, lachen als wapen tegen verdriet, en of er een moment kan zijn dat het eelt om je ziel te dik wordt.
'De meest zwaarmoedige voorstelling ooit (waarvan het hele publiek moet huilen)' is zeer de moeite waard.