"Ik ben zó blij, echt hartstikke blij. Vorig jaar zat ik ook al bij de top van de wereld, maar toen lukte het niet", herinnerde Hassan zich na de race. "Nu had ik echt een ongelooflijke eindsprint en ging het wel goed."
Tot de orde roepenHassan begon haar race - die in de nacht van zaterdag op zondag werd afgewerkt - zoals gebruikelijk achterin de groep, maar meldde zich voorin toen de Australische Melissa Duncan een gat sloeg met de rest.
Op kop van de groep riep ze Duncan tot de orde en ging ze de strijd aan met het Ethiopische trio Seyaum, Tsegay en Axumawit Embaye. In de slotronde dwong ze naaste belager Seyaum om een wijdere bocht te lopen, waardoor ze op het laatste rechte stuk meer overhield en naar de titel kon snellen.
'Voel me nog niet beste van wereld'"Ik had wel verwacht dat het geen snelle race zou worden, maar niet dat de Ethiopische vrouwen achter me zouden blijven", vertelde Hassan. "Daarom moest ik zelf op kop gaan lopen en accelereren. Ik kreeg nog wel een duw, maar daar ben ik inmiddels aan gewend geraakt. Vijftig meter voor de finish werd het wel spannend. Maar toen zag ik het goud en het podium voor me. De beste van de wereld voel ik me echter nog niet. Dat ben ik pas als ik in Rio goud win."
In 2015 veroverde de in Ethiopië geboren Nederlandse al goud tijdens het EK indoor in het Zwitserse Zürich en tijdens het WK in het Chinese Peking legde ze in de buitenlucht beslag op brons.