Op de vraag hoe het met hem gaat kan hij kort zijn: "Het gaat niet goed. Het is gebeurd."
De doktoren hebben hem nog een week of wat gegeven. Maar dat is in Gods handen, vindt Herbrink, destijds pelotonscommandant in Normandië. De Irene Brigade kreeg in Nederland na de bevrijding vaak het verwijt dat ze niet echt mee hadden gevochten, en dat doet pijn in het broze hart van de veteraan. "Wij hebben huis aan huis gevochten in Frankrijk. De meeste Duitsers waren al weg, maar er zaten er nog genoeg verstopt. Zodra we ergens een open raam zagen, dan richtte ik mijn mitrailleur erop en vuurden dan ik weet niet hoeveel kogels af. We vonden dan ook regelmatig bange Duitse soldaten."
[youtube:body:https://youtu.be/b-Wv14yT2Wo]Oog in oogHerbrink stond op een gegeven moment helemaal alleen, oog in oog met de vijand toen hij zijn fiets wilde pakken na het overbrengen van een boodschap. Herbrink: "Ik had mijn fiets geparkeerd en dacht nog bij mezelf: Als er hier nog Duitsers zitten dan zijn er ook nog goeie, want ze hebben mijn fiets laten staan. Maar ik had het nog niet gedacht of ik werd beschoten. Ik bleef plat op de grond liggen, hopend dat die Duitser zou denken dat ik dood was. Ik weet niet hoe lang ik daar gelegen heb, maar die Duitser stond later op en toen heb ik hem neergeschoten. Het was hij of ik."
Ton Herbrink is de laatste, nog levende Brabantse veteraan die er vanaf het begin in Normandië bij is geweest. De viering van het 75-jarig bestaan van zijn Irene Brigade gaat hem aan het hart. De pijn is dan ook gruwelijk dat hij er niet bij kan zijn in Oirschot zaterdag: Dat doet pijn, veel pijn. Maar ik kan niet eens van hier naar de keuken lopen zonder dat ik zo ongelooflijk moe ben en diep moet ademhalen. Stel je voor dat ik er ook nog eens uit moet."
AfscheidHerbrink neemt binnenkort afscheid van dit leven, gezegend met vijf kinderen, acht kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Maar de wetenschap dat zijn kleinkinderen opgroeien in een wereld die niet veel geleerd lijkt te hebben blijft moeilijk voor de veteraan. "Waarvoor heb ik gevochten", verzucht de ouwe reus met tranen in zijn ogen.