Vrijdag was Jan Fabre even in het Textielmuseum. Samen met meesterwever Stef Miero bekeek hij daar een aantal proefstukken; de kunstenaar en de ambachtsman overleggen regelmatig. Samen bepalen zij hoe het ontwerp van Fabre in een groot aantal stapppen in een enorm tapijt verandert.
Waar is de olifant Nog in de Middeleeuwen is er een serie van vijf wandtapijten ontworpen met afbeeldingen uit schilderijen van Jeroen Bosch. Waarschijnlijk zijn er door Vlaamse wevers drie van die series uitgevoerd. Van die drie is er nog maar één over en die is incompleet. Vier tapijten hangen in Spanje, nummer vijf is alleen bekend uit beschrijvingen: er stond een olifant op.
Twee jaar geleden vroeg het Noordbrabants Museum aan de Antwerpse kunstenaar Jan Fabre van dat tapijt een nieuwe versie te maken. Fabre - een fan van Jeroen Bosch - nam de opdracht graag aan. Hij exposeert al vanaf 11 juni ander werk in het Noordbrabants museum; het nieuwe tapijt wordt in oktober in dát museum onthuld.
Het Escorial Het is een droom van het Noordbrabants Museum dat het nieuwe tapijt ooit nog eens te zien zal zijn met de vier oude exemplaren die in het Escorial hangen. Voor oktober zit dat er niet in.
Fabre bedacht een tapijt met een olifant met een toren op zijn rug, voor hem een symbool van de macht. De olifant is omringd met vlaggen met oude gildesymbolen die staan voor economische macht. Voor hem is de afbeelding een verwijzing naar de eenentwintigste eeuw. "Het zijn niet meer de overheden die de wereld besturen maar de rijken uit het bedrijfsleven."
Textiellab Het nieuwe tapijt is echt een mooi klusje voor het textiellab. In dit onderdeel van het Tilburgs textielmuseum werken vakmensen met de modernste apparatuur aan bijzondere projecten, vaak van kunstenaars. In het museum is de komende tijd een kleine tentoonstelling te zien over de manier waarop het nieuwe Jeroen Boschtapijt tot stand komt.
Fabre noemt het textiellab 'uniek in Europa'.  En met een knipoog: "Ik ben hier de assistent van de meesterwever. Wat hij vertaalt mijn ideeën."