Het is op z’n zachtst gezegd een merkwaardig verhaal: Larissa, haar broertje Marek (11) en moeder blijken door een fout in de procedure geen geldige verblijfsvergunning te hebben. Haar vader, die vijftien jaar geleden naar Nederland kwam, heeft er wel één en hoeft niet terug naar zijn geboorteland.
'Ik heb niets met Armenië'Als Dijkhoff het plan doorzet, moet Larissa dit jaar nog vertrekken uit Nederland en verkassen naar Armenië, het land in de Zuidelijke Kaukasus waar haar ouders vandaan komen, maar waar Larissa zelf nog nooit is geweest. “Ik zou het heel erg oneerlijk vinden als ik daarnaartoe moet”, zegt ze. “Ik heb niets met Armenië, ken het land totaal niet en heb mijn leven en vrienden hier.”
Toen Larissa laatst het slechte nieuws vertelde op school, kwam er een hele beweging tot stand. Protestacties werden op touw gezet, petities gestart en media benaderd. Inmiddels zijn er bijna vijfduizend handtekeningen binnen en de teller blijft in hoog tempo oplopen. “Ik vind het geweldig dat iedereen zich zo voor mij inzet, maar ik voel vooral stress en druk. Ik vind het een heel eng idee om naar Armenië te moeten en alles en iedereen hier achter te laten.”
'Niemand begrijpt hier iets van'Het schoolbestuur van ’t Rijks gaat zich de komende weken flink inzetten om nog zoveel mogelijk handtekeningen in te zamelen en het verhaal van Larissa verder te verspreiden. Zo gaan ze in de regio andere scholen langs om een zo groot mogelijke achterban te creëren.
“Larissa is hier geboren en getogen, maar wordt verbannen naar een land waar ze nog nooit is geweest”, tiert teamleider Michael Schoonen. “We kunnen het toch niet laten gebeuren dat een meisje van 14 naar een compleet onbekende wereld wordt gestuurd, terwijl ze hier in Nederland is opgegroeid? We hopen met de overhandiging van de handtekeningen af te dwingen dat de staatssecretaris nog eens kritisch naar dit dossier gaat kijken. Want niemand begrijpt hier iets van.”