In Landhorst is bijna niets meer. Er staan huizen en er is een kroeg, maar die is alleen in het weekend open. Er is ook een cafetaria, maar die zit aan de kroeg vast en dus ook alleen in het weekend open.
De geluiden van de kinderen op school maakt dat er nog wat leven in het dorp zit. De overbuurvrouw zal het missen: "Dan zie ik ze bijvoorbeeld naar de gym lopen, netjes twee aan twee. Dat is mooi om te zien, ja," zegt de 84-jarige Greet van Creij.
Grote gezinnenHet jaar 1948, Landhorst had net een school. Het was de tijd dat grote gezinnen heel normaal waren. Maar in Landhorst zijn geen grote gezinnen meer. Het klasje eerste groepers bestaat uit vijf kinderen. En dus is het einde in zicht.
En dat doet pijn, zegt ook Hetty Lamers van de basisschool: "Dan ben ik bijvoorbeeld bezig met een laatste boekje en dan besef je je dat heel goed. Dit is het laatste boekje voor deze kinderen op deze school. Maar ik weet dat je zo niet moet denken, want dan maak je jezelf hartstikke gek."
StoepkrijtNog steeds is het spelletje boter, kaas en eieren populair op het schoolplein. Met stoepkrijt wordt er flink op los gespeeld. Andere kinderen hangen wat rond tegen de muur of op de speeltoestellen. Zij gaan vooral de juffen missen. Fin: "Ja, de juffen. Die waren zo lief."
Maar ook de lieve juffen weten: kinderen zijn flexibel en zullen straks al snel gewend zijn aan hun nieuwe juffen en meesters. "Zo gaat dat."