Vos zat met nog zo’n 30 kilometer te gaan in een kopgroep van zeven rensters, maar die werden in de beklimming ingehaald. Vos beet daarna op haar tanden bijten om niet gelost te worden, maar moest uiteindelijk toch afhaken.
Annemiek van Vleuten nam daarna de kop in handen en leek oppermachtig naar de streep te koersen. Met nog zo’n tien kilometer te gaan kwam ze in de spekgladde afdaling echter heel hard ten val en was haar droom op goud in één klap verkeken.

De Amerikaanse Abbott, op dat moment de enige overgebleven rivale voor Van Vleuten, leek daarna onbedreigd naar de olympische titel te rijden. Haar drie achtervolgsters, onder wie Anna van der Breggen, haalden haar echter op de valreep in. Van der Breggen bleek in de eindsprint de sterkste en zorgde zodoende tóch voor Nederlands goud.
Tevreden"Het zag er niet best uit", zei Vos na afloop over Van Vleuten. "Je kan alleen niets doen en hoopt er maar het beste van. Ik zag de auto's staan met mannen die naar hun hoofd grepen. Dat is wel schrikken natuurlijk."
Vos bleek uiteindelijk dus niet sterk genoeg in de slotfase van de koers, maar was toch tevreden met haar inbreng. "Hoe gering ook", aldus Vos. "Anna heeft het zelf fantástisch afgemaakt. Je moet het maar even doen. Nu het met Annemiek goed gaat, kan de voldoening ook inzakken."