De grote aandachtstrekker in het museum is 'Here is the end of all things'. Duizenden dunne draadjes hangen van het plafond naar beneden. Aan de draadjes zijn veertjes vastgemaakt, op regelmatige afstanden zodat het lijkt alsof er grote blokken in de lucht zweven. De zorgvuldige ordening wordt verstoord door een opgezette uil die door de installatie gevlogen lijkt te zijn, een warreling van veertjes achterlatend.
Al dat werk Het levert een prachtig beeld op én een gevoel van bewondering voor het geduld van de kunstenares waarmee ze al die veertjes aan al die draadjes heeft gemaakt. Claire zelf staat aan de andere kant van de zaal een ander kunstwerk uit te pakken. Ook weer heel veel dunne draadjes. Nu niet meer veertjes maar met dode vliegen. Ze zijn zo aan de draadjes vastgemaakt dat in de ruimte een keurig ronde bol van dode vliegen ontstaat.
Voor het geval dat een van de vliegen onderweg beschadigd raakt, heeft de kunstenares nog een doosje met reservevliegen klaar staan. "Ik heb ze zelf gekweekt," vertelt ze. "Het is niet moeilijk want vliegen worden niet oud maar leuk is het niet".
Rottende aardbeien Claire Morgan exposeerde ooit rottende aardbeien, op zoek naar een manier om te laten zien hoe de tijd verstrijkt. In het Noordbrabants Museum ligt er niets te rotten. Integendeel, de dieren in de kunstwerken zijn allemaal opgezet, ze kunnen nog jaren mee. De tijd staat er stil.
Maar die tijdloosheid is zwaar bevochten. Claire heeft er veel werk (en dus tijd) in gestoken en het is ook duidelijk dat haar kunstwerken uiterst kwetsbaar zijn. Een flinke windvlaag, een opengelaten raam, kan al die draadjes door elkaar heen blazen en die keurige ordening en stilstand verstoren.
Uil met één pootjeNet als bij de vorige expositie, met de keverschildjes van Jan Fabre, zeggen museum en kunstenaar dat er voor de werken geen beesten zijn gedood. De uil (met één pootje) overleed in een vogelopvangcentrum, de kat in een ander kunstwerk was bij leven van een collega-kunstenaar.
Claire Morgan komt uit Noord-Ierland maar woont nu in het Noord-Engelse Newcastle Upon Tyne. De tentoonstelling 'The Sound of Silence' heeft het museum op poten gezet samen met de Renschdael Art Foundation. Het Noordbrabants Museum werkte eerder al samen met deze organisatie.