En ook later deed hij geen moeite om met populaire teksten richting achterban begrip te vragen voor zijn manier van werken bij PSV, noch om krediet te vragen voor zijn ploeg die in een vormcrisis lijkt te verkeren.
Toen ik maandag bij De Herdgang wegreed, na een wat ijzig interview met hem, moest ik ineens denken aan Bob Dylan.
Geen concessiesIk heb de kersverse Nobelprijs-winnaar twee keer zien optreden en twee keer waren dat identieke optredens. Dylan staat voor z'n teksten, z'n muziek en zijn band. Daarvoor is hij er, daarop vertrouwt hij, dat is wat hij geeft en dat is waar hij op beoordeeld wil worden.
Wat hij niét doet zijn concessies en het 'pleasen' van zijn publiek. Hoewel hij ontelbare nummers heeft die iedereen kent, brengt hij vooral nieuw werk, omdat hij zichzelf zo weinig mogelijk wil herhalen.
EigenzinnigPopie-jopie gesprekjes met het publiek? Uitgesloten. Bij voorkeur converseert hij helemaal niet met zijn fans, die een forse prijs hebben neergelegd voor een kaartje. Dat op het oog wat chagrijnige, maar vooral autonome, eigenzinnige gedrag heeft van Bob Dylan één van de grootste kunstenaars van de moderne tijd gemaakt.
Phillip Cocu heeft een indrukwekkende carrière als voetballer achter de rug en heeft op zijn CV als relatief beginnend trainer inmiddels al onder meer twee landstitels staan. Nog lang niet genoeg om de status van Dylan ook maar te benaderen, maar zijn denk- en werkwijze toont overeenkomsten. Phillip Cocu doet het op zíjn manier. En ook een beetje op de manier van Bob Dylan.
Paul Post volgt namens Omroep Brabant PSV en spreekt Phillip Cocu wekelijks op persconferenties.