Zeven keer een nieuwe Eindhovense ontwerper: wat deden ze voor hun diploma?
Dit is een heel opvallend project. Bommen en granaten op ware grootte maar dan uitgevoerd in zacht pluche... als speelgoedbeesten. "Is het geen tijd om te stoppen met deze waanzin?" schrijft de ontwerpster er bij. 't Is een werkstuk waar ze Cum Laude mee afstudeerde.
Een ontwerpster uit Taiwan die scheidingsmuren bouwt van papier. Ze heeft op dezelfde manier een boekenkast gebouwd. Het papier rimpelt en wordt dan heel sterk als ze het onderdompelt in een mengsel van water en rijstwater. Chinezen gebruiken rijst al vanouds in cement bij het bouwen van muren. Pao-Hui Kao komt uit Taiwan maar wilde in Eindhoven studeren vanwege haar liefde voor Dutch Design.
Deze vinding stuurt muziek in een rechte baan vooruit. Als je niet in die baan staat, hoor je bijna niets. De ontwerpster ziet het als een oplossing voor ruimtes waar de een muziek wil luisteren en de ander rustig een boek wil lezen.
Een lamp gemaakt van koeiedarmen. Eerst verstopte de ontwerpster de lampjes in de darmen maar dat deed haar te veel aan kerstverlichting denken. Nu knoopt ze de darmen om een lamp heen. Een verrassing zijn al de fijne vouwtjes in de darmen die in het licht mooi oplichten. Ze heeft geprobeerd de darmen te kleuren maar dat levert tot nu toe weinig op.
Deze bureaulamp lijkt op een huisdier. De kop verandert van positie door in zijn nek te kriebelen, het licht verandert als je de lamp aait en als er een half uur niets gebeurt, vraagt-ie om aandacht door z'n kopje omhoog te steken.
Hij experimenteert al jaren met het maken van alcoholische dranken. Zelf stoken is verboden maar met deze vinding kan je bijvoorbeeld wodka of jenever een eigen smaak geven. De smaakmakers geven smaak of aan de alcoholdamp die er langs wordt geleid; daardoor blijft het resultaat helder. De smaak is prima, zegt de bedenker. En er is veel ruimte om te proberen.
Met een virtual-reality bril op kan je bij Emma op reis. Languit in een stoel, je voeten misschien in een emmer met zand. Maar het is wel een beetje een gekke reis. Emma's werkstuk is een ironische knipoog naar de neiging van veel mensen om zo veel mogelijk in één reis te stoppen. Ze is al in gesprek met de vakantiebeurs.